بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ
يادم نمى رود اوّلين بارى كه خدا توفيقم داده بود و من در شهر مدينه بودم.
شب جمعه بود و در كنار قبرستان بقيع، دعاى كميل برگزار مى شد من همراه با ديگر هموطنان خود در آن مراسم شركت كرده بودم. مراسم باشكوهى بود.
بعد از مراسم دعا، فكرى به ذهنم رسيد، دوست داشتم بدانم اين مراسم، چه دستاوردى براى هموطنان من داشته است.
براى همين تقريباً از دويست نفر اين سؤال را پرسيدم:
حاج آقا! حاج خانم!
آيا مى توانى يك جمله از اين دعايى كه خوانده شد را براى من ترجمه كنى؟ به راستى ما در اين مدّت به خدا چه گفتيم و از او چه خواستيم؟
شايد تعجّب كنيد، بيشتر مردم به من نگاه مى كردند و نمى توانستند جوابى بدهند.
آن شب بود كه من با خود گفتم كه آيا وقت آن نرسيده است كه دعاهاى زيبايى كه از ائمه اطهار(عليهم السلام) رسيده است براى مردم و خصوصاً جوانان عزيز، ترجمه كنيم؟
اين گونه بود كه اين كتاب نوشته شد تا قدمى كوتاه به سوى آن آرزو بزرگ باشد.
اكنون تو با اين كتاب كه ترجمه ساده اى از دعاهاى مختلف است، مى توانى با خداى قلب خود سخن بگويى و لذّت ببرى.
شما مى توانيد دليل سخنان مرا در پى نوشت هايى كه برايتان ذكر كرده ام، بيابيد.
بسيار خوشحال مى شوم كه از نظرات شما در مورد اين كتاب بهره ببرم ، منتظر شما هستم .
قم، آذر 1387
مهدى خُدّاميان آرانى