روز قيامت شده است و همه مردم براى حسابرسى جمع شده اند.
هر كسى در فكر است كه آيا نجات خواهد يافت؟
در اين ميان صدايى به گوش مى رسد: "خدايا! مرا تحريف كردند".
اين صداى كيست؟ اين قرآن است كه به نزد خدا شكايت مى كند كه چگونه آيات مرا تحريف كردند.
صداى ديگرى مى آيد: "خدايا! به من اعتنا نكردند". اين صدا از كيست؟ اين مسجد است كه شكايت مى كند. مسجدى كه در محلّى بوده و اهل محل به آن توجّهى نمى كردند و براى خواندنِ نماز در آن جا حاضر نمى شدند.
خدايا! احترام مرا نگرفتند. من از مردمى كه اطراف من بودند، شكايت مى كنم. خداوند سخن آن مسجد را مى شنود كه چگونه از بى توجّهى مردم گله مند است.
اى خدا! من خانه تو بودم و اين مردم حرمتِ خانه تو را نگاه نداشتند.
صداى ديگرى هم به گوش مى رسد: "خدايا! خون ما را به ناحق ريختند". اين صداى اهل بيت پيامبر(عليهم السلام) است.[19]
مگر پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در مورد خاندان خويش به امّت اسلام توصيه زيادى نكرد امّا امّت مسلمان، بعد از وفات پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) به خاندان وحى، ظلم زيادى كردند.
دوست من! قرآن، مسجد و اهل بيت پيامبر(عليهم السلام) از امّت اسلام شكايت خواهند نمود.
از اين روايت معلوم مى شود كه قرآن، مسجد و اهل بيت(عليهم السلام) سه ركن اساسى در مكتب اسلام هستند.
ما بايد به اين سه ركن توجّه داشته باشيم و هرگز در مورد آنها كوتاهى نكنيم.
نكند قرآن در زندگى ما كم رنگ شود كه در اين صورت روز قيامت از ما شكايت خواهد كرد.
نكند كه مسجد را فراموش كنيم و گرفتار شكايت او در روز قيامت شويم. نكند با معارف اهل بيت(عليهم السلام) بيگانه شويم.