يك روز پيامبر(صلى الله عليه وآله) خطاب به حضرت على(عليه السلام) فرمودند:
اى على! خوشا به حال كسى كه تو را دوست داشته باشد!
دوستان تو در سه جا شاداب خواهند بود:
1 . آن لحظه اى كه عزرائيل براى گرفتن جانشان بيايد، آنها مرا زيارت خواهند كرد.
2 . وقتى پيكرشان در قبر گذاشته شود و نكير و منكر براى سؤال و جواب بيايند، تو را خواهند يافت كه به كمك آنها آمده اى.
3 . وقتى در روز قيامت از هر گروهى بخواهند همراه امام خود باشند، شيعيان تو در كنار تو جمع خواهند شد، زيرا تو امام آنها هستى.
اى على! برادرانت را بشارت ده كه خداوند از آنها راضى است.
تو و شيعيانت از ترس روز قيامت در امان هستيد.
روز قيامت تو در كنار حوض كوثر مى ايستى و هر كس را بخواهى سيراب مى كنى و دشمنان خويش را از آب دور مى سازى!
اى على! شيعيان تو از آفتاب روز قيامت در امان خواهند بود، چرا كه خداوند براى آنها سايه اى قرار مى دهد.
بهشت مشتاق تو و شيعيان تو مى باشد و فرشتگان براى آمرزش گناهان آنها همواره دعا مى كنند.
اى على! پرونده اعمال شيعيان تو هر روز جمعه به دست من مى رسد و به كردار نيك آنها دلشاد مى شوم و براى گناهان آنها طلب بخشش مى كنم.
شيعيان خود را بشارت بده كه نام آنها در آسمان ها بيش از زمين برده مى شود.
به شيعيان و دوستانت بگو از گناه و معصيت دورى كنند.[10]
دوست من! اكنون كه ما اين سخن پيامبر را شنيديم بايد تصميم بگيريم با كردار خوب، باعث خوشحالى پيامبر بشويم و از گناه دورى كنيم.