آيا تا به حال به تماشاى آسمان نشسته اى؟
آسمانى صاف و بدون دود را مى گويم. به راستى كه زندگى در شهرها چه چيزهايى را از ما گرفته است!
زمين را كه نگاه مى كنى سياهى آسفالت را مى بينى و آسمان را كه نظر مى كنى سياهى دود!
آن آسمان پر از ستاره كه دل ها را مى ربود كجا رفت؟
به هر حال اگر يك شب به مسافرت رفتى و در جادّه اى بيرون از شهر رانندگى كردى در جاى مناسبى توقّف كن و از ماشين پياده شو و آن همه عظمت را در دل آسمان ببين!
چقدر اين آسمان قشنگ است و چقدر ستارگان نورافشانى مى كنند!
اين جمله همان كلامى است كه يك شب بر زبان يكى از ياران امام صادق(عليه السلام) جارى شد.
چه ستارگان درخشنده اى!
آن شب، شبى صاف بود و هيچ ابرى در آسمان مدينه نبود!
ياران گرد شمع وجود امام خويش حلقه زده بودند و يكى از بهترين شبهاى عمر خويش را سپرى مى كردند.
وصال امام، نعمت بزرگى بود كه آنها نمى توانستند شكر آن را به جا آورند.
ستارگان زيبا، همگى اين محفل نور را نگاه مى كردند.
اى پسر رسول خدا! اين ستارگان چقدر زيبا هستند!
اين سخنِ يكى از ياران امام بود.
اينجا بود كه آن حضرت رو به او نمود و فرمود: شما از زيبايى ستارگان لذّت مى بريد. آيا مى دانيد فرشتگانى كه در آسمان هستند از چه چيزى لذّت مى برند؟
منظور امام از اين فرشتگان، جبرئيل، ميكائيل، اسرافيل و عزرائيل مى باشد كه چهار فرشته بزرگ خداوند هستند و مقام آنها از همه فرشتگان بالاتراست.
امام در ادامه سخن خود فرمود:
آنها وقتى به زمين نگاه مى كنند در زمين، نورهاى زيبايى مى بينند. آن نورها از نور اين ستارگانى كه شما مى بينيد زيباتر هستند.
آيا مى دانيد نورهاى زمين (كه بهترين فرشتگان را مجذوب خود مى كند)، همان شيعيان ما هستند؟
شيعيان ما آن چنان نورافشانى مى كنند كه فرشتگان به يكديگر مى گويند: "چقدر نور شيعيان زيبا است".[13]
اين همان نور ايمان است كه خداوند در قلب دوستان و شيعيان ما قرار داده است تا در تاريكى هاى زمين نور افشانى كنند.
آرى، هر چقدر زمين بيشتر در تاريكى بى ايمانى و كفر فرو رود، نور دوستان اهل بيت(عليهم السلام) بيشتر جلوه نمايى مى كند و خداوند به بركت وجود ايشان مردم را هدايت مى كند.