من مى خواهم يك حديث از امام جواد (عليه السلام) را در اينجا بنويسم، تا حقيقت براى شما آشكار شود.
نمى دانم نام "كُتب اَربعه" را شنيده ايد؟
"كتاب هاى چهارگانه".
در شيعه، چهار كتاب وجود دارد كه معتبرترين كتاب ها مى باشند و در قرن چهارم و پنجم هجرى نوشته شده اند. هيچ كتاب ديگرى به اعتبار اين چهار كتاب نمى رسد: "كتاب كافى، كتاب فقيه، كتاب تهذيب، كتاب استبصار".
اين حديثى را كه مى خواهم نقل كنم در كتاب كافى ذكر شده است. اين كتاب را شيخ كلينى نوشته است. او يكى از بزرگ ترين دانشمندان شيعه است و كتاب او ارزش علمى بسيار زيادى دارد. او در "شهر رى" به دنيا آمد و در سال 329 هجرى در بغداد فوت كرد.
اكنون كتاب كافى پيش روى من است، من در جلد اوّل صفحه 241 چنين مى خوانم:
امام جواد (عليه السلام) به يكى از ياران خود چنين گفت:
"خدا يكتا بود و هيچ مخلوقى با او نبود. سپس خدا محمّد، على و فاطمه را آفريد و آنان هزار دوران ماندند و پس از آن، خدا چيزهاى ديگر را آفريد. خدا محمّد و على و فاطمه را بر آفرينش جهان هستى گواه گرفت و اطاعت آنان را بر همه مخلوقات واجب كرد و كارهاى مخلوقات را به آنان واگذاشت (بدون آنكه خود، كنار بكشد)، پس آنان هر چه را خواهند حلال كنند و هر چه را خواهند حرام سازند، ولى هرگز جز آنچه خدا مى خواهد نخواهند. اين همان دين است و هر كس جلوتر رود، از حق جدا شده است و هر كس از آن عقب بماند گمراه مى گردد و هر كس آن را بپذيرد به حق رسيده است".[3]
اين حديث از آغاز آفرينش سخن مى گويد. قبل از اين كه خدا آسمان ها و زمين را خلق كند، نور محمّد و على و فاطمه را خلق كرد. اين سه نور، هزار دوران بودند. (مى گويند: هر دوران، هزار سال است).
آرى، اين سه نور، يك ميليون سال ماندند و بعد از آن، خدا عرش و آسمان ها و زمين را آفريد. هزاران سال بعد از آن، خدا آدم (عليه السلام) را آفريد.
اصل سخن ما درباره خلقت نورِ فاطمه (عليها السلام) است، سخن من درباره خلقت جسم او نيست. جسم او كه در اين دنياىِ خاكى آفريده شد، خدا نور او را قبل از همه چيز آفريد، آن نور، شعبه اى از نور عظمت خدا بود. آن نور، در واقع، روح فاطمه (عليها السلام) بود و همه مى دانند كه روح، از جنس خاك نيست، اين جسم است كه از خاك آفريده شده است. خدا روح او را هزاران سال قبل از خلقت آسمان ها و زمين آفريد.
نورِ فاطمه (عليها السلام) ساليان سال (همراه با نور محمّد و على (عليهما السلام)) خدا را عبادت مى كرد، يك ميليون سال گذشت، آنگاه خدا اراده كرد و جهان هستى را آفريد و سپس آدم (عليه السلام) را خلق كرد. خدا بر بندگانش منّت نهاد و آن سه نور را به اين دنياى خاكى آورد.
آرى! خدا دوست داشت تا بندگانش به وسيله آن سه نور هدايت شوند و به كمال برسند، براى همين آنها را به اين دنيا آورد، خدا آنان را از ملكوت خود به اين دنيا آورد تا انسان ها را هدايت كنند.
آرى، آنان به اين دنيا آمدند تا راه خدا را به همه نشان دهند، آنان آمدند تا اين دنياى تاريك را با نور خود روشن كنند.
سخن سيّدفضل الله را به ياد مى آورم كه مى گفت: "فاطمه (عليها السلام) هم سطح زنان عادى است"، همين بس است كه من به حديث امام جواد (عليه السلام) دقّت كنم، خدا نورِ فاطمه (عليها السلام) را يك ميليون سال قبل از خلقت آسمان ها و زمين خلق كرده است و سپس روح او را بر همه، شاهد و گواه گرفت، آيا چنين كسى مى تواند هم سطح زنان ديگر باشد؟