سالروز شهادت فاطمه(عليها السلام) را "ايّام فاطميّه" مى گويند و شيعيان براى آن حضرت، عزادارى مى كنند، اكنون سؤال اين است: چرا بايد ايّام فاطميّه را هر چه با شكوه تر برگزار كرد؟
در پاسخ بايد گفت: اگر شهادت فاطمه(عليها السلام) را فقط نقل يك حادثه تاريخى بدانيم، ديگر نمى توانيم اهميّت آن را درك كنيم، بعضى ها فاطميّه را نقل كردن حادثه اى كه بيش از هزار سال پيش روى داده است، مى دانند، در حالى كه اين فاطميّه نقل تاريخ نيست، فاطميّه بخشى از تاريخ نيست! فاطميّه مسير حركت امروز ماست!
فاطميّه، اردوگاه حقّ و باطل است. فاطميّه، اساس و جوهره مذهب ماست، اگر فاطميّه را از ما بگيرند، مذهب ما كالبدى بى روح مى شود كه ديگر زنده نيست!
فاطميّه زمان برائت از دشمنان خداست، فاطميّه زمان بيزارى از كسانى است كه براى حكومت چندروزه دنيا، على(عليه السلام)را خانه نشين كردند و پيرو شيطان شدند و بيش از هزار سال است بشر را گرفتار بى عدالتى ها و ظلم ها كردند، آنان انسان هاى بى شمارى را گمراه كردند و به تباهى و نابودى كشاندند.
امروز در جهان ظلم و ستم فراوان مى شود، در جامعه شاهد بى عدالتى ها و ستم هاى فراوان هستيم، بيش از هزار سال است كه ظلم و ستم بى داد مى كند، همه اين ها ريشه در ظلمى دارد كه بر فاطمه(عليها السلام) شد.
هر قطره خونى كه بر روى زمين مى ريزد، هر تازيانه اى كه به ستم فرود مى آيد، هر فتنه اى كه بر پا مى شود، هر حقى كه پايمال مى شود، هر كاشانه اى كه بر سر اهلش ويران مى شود، هر معصيتى كه در روى زمين مى شود، هر ظلم و ستم و جنايتى كه رقم مى خورد، هر بدعتى كه در دين گذاشته مى شود ... همه ريشه در آن ستمى دارد كه به فاطمه(عليها السلام)روا داشتند.
هر خونى كه به ناحق بر روى زمين مى ريزد، در امتداد خون به ناحق ريخته فاطمه(عليها السلام) است!
هر آتشى كه به ناحق برافروخته مى شود، شعله اى از همان آتشى است كه خانه فاطمه(عليها السلام) را شعلهور ساخت.

* * *

شيعه هر چه دارد از فاطمه(عليها السلام) و فاطميّه دارد، در فاطميّه است كه غدير زنده مى گردد، ريشه هاى ظلم عاشورا آشكار مى گردد، در فاطميّه است كه عشق به ظهور امام زمان(عليه السلام)به اوج مى رسد.
مگر اساس دين ولايت اهل بيت(عليهم السلام) و دشمنى با دشمنان آنان نيست؟ اين فاطميّه است كه اساس دين را زنده مى كند، خط نفاق را به همه معرفى مى نمايد، راه امامت را مطرح مى سازد، آبروى ستمكارانى را كه به اسم دين بعد از پيامبر به حكومت رسيدند مى برد، فريب و نيرنگ آنان را بى اثر مى كند.
به راستى فاطمه(عليها السلام) با شهادت خود چه كرد؟ او حق را از باطل جدا كرد، نور را از تاريكى جدا كرد، راه رستگارى را به همه نشان داد و همه گمراهى ها را آشكار ساخت تا ديگر راه هدايت گم نشود.
دشمنان همواره تلاش كرده اند نام و ياد فاطمه(عليها السلام) را خاموش كنند و به بهانه هاى مختلف از عظمت فاطميّه كم كنند، امّا اين چه خيال باطلى است كه آنان در سر دارند!
خون فاطمه(عليها السلام) از جوشش باز نمى ايستد، پرچم فاطميّه هرگز بر روى زمين نمى افتد، فرياد فاطمه(عليها السلام) به خاموشى نمى گرايد. هرگز دردها و رنج هاى فاطمه از ياد نمى رود، شيعيان هرگز از خون مادر خويش نمى گذرند و منتظرند تا مهدى(عليه السلام) ظهور كند...