چقدر دوست دارم به اين حديث دقّت كنى تا به ارزش خودت پى ببرى، از تو مى خواهم بارها اين حديث را بخوانى و آن را حفظ كنى تا بتوانى با مكر و حيله هاى شيطان مبارزه كنى، وقتى تو اين حديث را بخوانى همه وجودت پر از اميد مى شود...
خيلى از ما فكر مى كنيم كه شيعيان حضرت على(عليه السلام) كه در زمان آن حضرت زندگى مى كردند از ما بهتر بودند، من مدّت ها بر اين عقيده بودم تا اين كه حديث ابوخالد كابلى را خواندم، اين حديث براى من عجيب بود، من جواب سؤال خويش را در اين سخن يافتم.
امام سجاد(عليه السلام) به ابوخالد چنين فرمودند: "روزگار غيبت امام دوازدهم، بسيار طولانى مى شود. كسانى كه در آن روزگار زندگى مى كنند و به امامت امام زمان خود اعتقاد دارند و در انتظار ظهور هستند، بهترين مردم همه زمان ها هستند".
تو كه در اين روزگار غيبت زندگى مى كنى اگر به وظيفه خود عمل كنى، از مردم همه روزگاران بهتر خواهى بود و نزد خدا مقامى بس بزرگ خواهى داشت.
درست است كه تو در روزگار غيبت قرار گرفته اى و از ديدار امام زمان خويش بى بهره اى، ولى مى توانى از اين شرايط به گونه اى استفاده كنى كه همه مردم تاريخ، حسرت درك و كمال تو را داشته باشند.
البتّه تو براى رسيدن به اين مقام بايد دو شرط را مراعات كنى:
شرط اول: به امامت امام زمان خويش اعتقاد داشته باشى و در اين اعتقاد به يقين رسيده باشى.
شرط دوم: بايد منتظر واقعى باشى، يعنى همواره به ياد آن حضرت باشى و براى آمدنش لحظه شمارى كنى. فكر مى كنم خود مى دانى كلمه "انتظار" چه معنايى دارد و به چه كسى منتظر مى گويند. تو هم بايد با تمام وجودت هر لحظه و هر ساعت منتظر آمدن امام خويش باشى، كردار و رفتارت بايد به گونه اى باشد كه باعث خشنودى امام تو بشود، تو بايد يك مسلمان واقعى باشى، كسى كه به عمل، اسلام را قبول كرده و تسليم است، نه اين كه فقط به اسم، مسلمان است!
آيا دوست دارى ادامه سخن امام سجاد(عليه السلام) را برايت نقل كنم؟
گوش كن اين سخن امامِ تو است: "در روزگار غيبت كسانى هستند كه به اندازه اى از فهم و معرفت و شناخت مى رسند كه ديگر غيبت و حضور امام برايشان مساوى است. آنان مانند كسانى هستند كه در ركاب پيامبر بوده و براى دفاع از اسلام شمشير زده اند".
خداوند عادل است و در حقّ هيچ كس ظلم نمى كند، خدا خودش مى داند كه الان مصلحت نيست تا امام زمان ظهور كند، شايد صدها سال طول بكشد تا روزگار ظهور فرا برسد، امّا جاىِ هيچ نگرانى براى تو نيست. تو مى توانى به سطحى از آگاهى و شناخت برسى كه ديگر غيبت امام زمان و حضور او براى تو مساوى باشد، يعنى با ياد مداوم آن حضرت خودت را در كنار ان حضرت حس كنى چون وظايف خود را نسبت به امام انجام داده اى.
خوشا به حال تو!
پس برخيز به وادى شناخت و معرفت امام زمان خويش قدم بگذار، ديگر بس است روزگارى كه فقط به احساس و شور اكتفا مى كردى. برخيز و به كسب شناخت و معرفت بپرداز.
امام سجاد(عليه السلام) راه را براى تو مشخّص كرد; كسب معرفت و آگاهى، راهى است كه تو را از همه سختى ها نجات مى دهد و تو را به نقطه اوج بندگى مى رساند، اگر اهل معرفت به امام شدى، از سويداى دل، ظهور آن حضرت را از خدا خواهى خواست...