اكنون بار ديگر سخن امام باقر(عليه السلام) را بازگو مى كنم كه درباره مهدى(عليه السلام)چنين فرمود: "او آواره، طرد شده، غريب و تنهاست".
"الشَّريد، الطَّريد، الْفَريد، الْوَحيد".
اين چهار ويژگى را امام باقر(عليه السلام) درباره مهدى(عليه السلام)به كار برده است، چقدر خوب است كه تو اين چهار كلمه را حفظ كنى، اين ها ويژگى هاى امام تو در اين روزگار است، اگر مى خواهى امام خود را به خوبى بشناسى بايد ويژگى هاى او را در اين روزگار هم بشناسى:
1 - "شَريد" به معناى "آواره و بى پناه" است، كسى كه از شهر و ديار خود بيرون آمده است، او در شهرها هيچ پناهى ندارد و به بيابان ها پناه آورده است.
2 - "طَريد" به معناى "طرد شده" است، مردم اين آقاى مهربان را از خود رانده اند و او را از ياد برده اند.
3 - "فَريد" به معناى "تنها" مى باشد، كسى كه در اوجِ تنهايى است و يار و ياورى ندارد، وقتى ياد او از خاطره ها رفته است ديگر ياورى براى او باقى نمانده است.
4 - "وَحيد" به معناى "غريب" است، كسى كه در اوج غربت است.
كاش گرفتارى هاى امام همين مقدار بود! كاش او فقط در بيابان ها، آواره بود امّا دلش شاد بود، در حالى كه چنين نيست، دل او پر از غم و غصه است، او در زندان غم ها گرفتار شده است، شايد به من اعتراض كنى كه چرا امام را همانند يك زندانى، معرفى كردم، ولى اين سخن از من نيست... با من همراه باش...

* * *

نام او "ابوبصير" بود، اهل كوفه بود و براى ديدن امام باقر(عليه السلام) به مدينه آمده بود، او به خانه آن حضرت رفته بود، امام براى او از شباهت يوسف(عليه السلام)و مهدى(عليه السلام) سخن گفت، شباهت اين دو در اين است كه هر دو در زندان گرفتار شدند.
آرى، مهدى(عليه السلام) در زندان سختى ها گرفتار مى شود، او در اين ويژگى، شبيه يوسف(عليه السلام)است، همانطور كه يوسف(عليه السلام) به زندان افتاد مهدى(عليه السلام)هم به آماج سختى ها مبتلا مى شود و در زندان سختى ها مى افتد. درست است كه مهدى(عليه السلام) قدرت فراوان دارد و نيروى امامت در دست اوست، ولى در روزگار غيبت، دست او بسته است، مصلحت بر اين است كه او از قدرت امامت (براى رهايى از اين زندان) استفاده نكند، او بلاها و سختى هاى شيعيان خود را هم مى بيند، ولى بايد مثل كسى كه در زندان است صبر كند، او مى بيند كه دشمنان چه دروغ هايى را به او نسبت مى دهند، ادّعاهاى دروغين را به اسم او مطرح مى كنند و دين خدا را به بازى مى گيرند، ولى او بايد صبر كند...
وقتى ابوبصير اين حديث را شنيد به خوبى دانست كه گرفتارى هاى مهدى(عليه السلام) چقدر زياد خواهد بود كه دوران غيبت براى او همانند زندان خواهد بود، همانگونه كه يك زندانى در اوج غم و غصه است، مهدى(عليه السلام)هم اسير غم ها و غصه ها است، پس نبايد كسى خيال كند او در خوشى و راحتى است، اين روزگار، روزگار زندانى شدن آن امام مهربان است، ما بايد براى رهايى او از اين زندان، دعا كنيم!

* * *

واى بر من اگر از حال امام خود غافل باشم! مرا چه شده است؟ چطور شده است كه براى شهادت امام حسين(عليه السلام) اشك مى ريزم ولى اصلاً به فكر آن نيستم كه امام زمان من هم در زندان غيبت گرفتار شده است! گرفتارى هاى امام من آن قدر شديد است كه دنياى به اين بزرگى را براى آن حضرت، همانند زندان كرده است، او از شدت ظلم و دشمنى دشمنان بر جان خود، ايمنى ندارد تا بتواند ظهور كند، او منتظر است كه من و تو به خود بياييم و همه با هم (از صميم قلب و عاجزانه) از خدا ظهور او را بخواهيم...

* * *

اكنون كه دانستى جان امام زمان در خطر است، تلاش كن هر روز براى سلامتى آن حضرت صدقه بدهى، ديگر خيال نكن كه اين صدقه، فقط بركتش به خودت مى رسد، باور كن كه صدقه اى كه مى دهى بلا را از مولاى تو دور مى كند، اين صدقه دادن، اثر دارد، مبادا به سخن كسانى گوش كنى كه مى گويند: "صدقه دادن براى سلامتى امام، فقط براى خود ما خوب است و براى ما بركت دارد"، اين سخن درست نيست، آقا آن قدر در آماج بلا و گرفتارى است كه صدقه دادن حتماً در سلامتى او اثر دارد.

* * *

تو كه ديگر اين مطالب را دانستى پس دعاى سلامتى امام را با دقّت بيشتر بخوان، دست به دعا بردار و با سوز و آه و التماس قلبى، چنين بگو: "اللهمَّ كُنْ لِوَليّكَ الحُجةِ بنِ الحسن... وَليّاً و حافِظاً...": "خدايا! تو هر لحظه و ساعت، سرپرست و نگهدار مولاى من باش....".
در دعاى ديگر چنين بگو: "خدايا! از تو مى خواهم تا وحشتى را كه دشمنان بر دل مولاى من وارد مى كنند برطرف كنى و هر كس مى خواهد شرى را به مولاى من برساند آن شر را به خود او بازگردان... خدايا! مولاى مرا از شرّ همه مخلوقات حفظ كن، او را از روبرو، پشت سر، طرف بالا و پايين و چپ و راست حفظ كن تا مبادا به او آسيبى برسد، خدايا عمر او را طولانى كن".
به راستى تا به حال فكر كرده اى چرا براى حفظ جان امام، بايد چنين دعا كنى و از خدا بخواهى او را از شش جهت از بلاها حفظ كند؟ باور داشته باش كه اين دعا، تعارف و شعار نيست، بلكه حقيقت مهمى را براى ما بازگو مى كند، اگر دشمنان به امام ما دسترسى پيدا كنند، او را قطعه قطعه مى كنند!! حساب وهّابى ها و ديگر دشمنان جدا است، آنان كه ديگر از اساس و ريشه با مكتب تشيّع دشمنى دارند، تعداد آنان هم بسيار زياد است و ده ها برابر شيعيان مى باشند.
شايد تو در ذهن خود خيال كنى كه در جهان، عده زيادى دم از مكتب تشيّع مى زنند، پس چرا اين قدر خطر امام را تهديد مى كند؟ من براى تو اين حقيقت را آشكار مى كنم: دينى كه مردم از آن پيروى مى كنند دينى است كه دچار انحراف هاى زيادى شده است، عدّه اى هم در اين ميان از امام زمان دم مى زنند ولى آنان امام زمانى را مى خواهند كه تسليم حرف هاى بى اساس آنان باشد! آنان خيال مى كنند كه وقتى آن حضرت بيايد همان حرف هاى آنان را تكرار خواهد كرد، ولى ماجرا اين چنين نيست، وقتى امام زمان ظهور كند، با همه انحراف ها مبارزه بى امان خواهد كرد و اين براى خيلى ها خوشايند نخواهد بود.
مردم مشتاق كدام امام زمان هستند؟ آنان مشتاق امامى هستند كه تسليم عقايد باطل آنها شود و آنچه را آنان به عنوان دين، قبول كرده اند قبول كند، ولى ماجرا هرگز اين طور پيش نخواهد رفت، امام زمان دين را به صورت اوّل خود برخواهد گرداند تا آنجا كه عدّه اى خواهند گفت: "او دين جديد آورده است"، اين نشان مى دهد بين دينى كه مردم به آن اعتقاد دارند و دين اصلى، چقدر تفاوت ايجاد شده است، هدف امام مقابله با همه اين انحراف ها است و اين موضوع براى خيلى ها دردناك خواهد بود، اگر كسى روحيه تسليم در برابر امام را نداشته باشد، به راحتى با اين موضوع كنار نمى آيد.
اين سخنان را براى چه بازگو كردم؟ تو ديگر دانستى كه برخى از كسانى كه دم از امام زمان مى زنند اگر بفهمند كه امام زمان مى خواهد چه كند با امام دشمنى مى كنند، وقتى امام بيايد و انحراف آنان را بازگو كند و وابستگى هايى كه بى جهت براى خود ساخته اند را از آنان بگيرد، آنان دشمنى را آغاز خواهند كرد...
آرى، فعلاً امام در پس پرده غيبت است و از ديده ها پنهان است، امامى كه اين گونه است را خيلى ها مى توانند دوست بدارند زيرا اين امام براى رياست هيچ كس خطرى ندارد، امّا كسانى كه به دروغ ادّعاهاى عجيب و غريب كرده اند وقتى احساس كنند مهدى(عليه السلام)مى خواهد دروغ آنان را آشكار سازد و انحراف آنان را نابود كند، اينجاست كه دشمنى ها آشكار مى شود، حتماً شنيده اى كسى به دروغ ادّعا كرده است كه من فرزند مهدى(عليه السلام) هستم و مريدان زيادى را دور خود جمع كرده است، تا زمانى كه امام در پس پرده غيبت است آن فرد منحرف مى تواند دم از دوستى امام زمان بزند، امّا وقتى زمان ظهور بشود و امام بخواهد با دروغ او مقابله كند، آن وقت است كه دشمنى ها آشكار مى شود...
آنان كه ادّعاى رياست دارند و دين مردم را به بازى گرفته اند و ادّعاهاى دروغين مطرح كرده اند، همان دشمنان امام هستند هرچند الان ادّعاى دوستى بنمايند، باور كن اگر آنان اكنون بفهمند كه امام با آنان مخالف است و دستشان به امام برسد آن حضرت را قطعه قطعه مى كنند، همه اين ها را بازگو كردم تا بدانى كه علّت اين دعاها چيست و چرا از ما خواسته اند همواره براى سلامتى آن حضرت دعا كنيم.