بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
هر روز صبح از خواب برمى خيزم، كار خود را شروع مى كنم، ساعت ها مى گذرد، شب فرا مى رسد، فردا مى آيد و كارهاى روز گذشته تكرار مى شود، ماه ها و سال ها هم مى گذرد...
اين تكرارها تا چه زمانى ادامه پيدا مى كند؟ مرگ در چند قدمى من است، آيا من به سوى نيستى مى روم؟ با اين تكرارها چه بايد بكنم؟ من چرا آفريده شده ام؟ از كجا آمده ام؟ براى چه آمده ام؟ به كجا مى روم؟
چرا به هر چيزى فكر مى كنم جز به معناى زندگى؟ چرا معناى زندگى را كشف نكردم؟ چرا از حال دل خويش غافل هستم؟ چرا نمى ترسم كه از درون به پوچى كشانده شوم؟ چرا به فكر خودم نيستم؟
وقتى از درون احساس تهى بودن مى كنم، چه بايد بكنم؟ چرا به درد بى آرمانى مبتلا شده ام؟ چه كار بايد بكنم كه عشق به آرمان برتر در دلم شعله كشد؟ چگونه از دام هوس ها و غريزه نجات پيدا كنم؟
آيا دنيا جاى خوشى است يا سختى؟ چرا دنيا اين گونه است كه هر خوشى، با سختى و بلايى همراه است؟
اين ها همه سؤال هاى من است. من قلم در دست گرفتم تا جواب اين سؤال ها را بنويسم. من در اين مسير از كتاب "فلسفه آفرينش" استاد عبدالله نصرى، بهره زيادى برده ام.
اكنون سفرى كوتاه آغاز مى شود، اين قدم اوّل است، وقتى كتاب تمام شود، سفر اصلى را بايد آغاز كرد. بايد باز هم مطالعه كرد.
مهدى خُدّاميان
شهريور 1394