نمى دانم تا به حال به اين مطلب فكر كرده اى كه كدام يك از كارهاى خوب، زودتر از همه كارها، باعث خشنودى خدا مى شود؟
من يك روز تصميم گرفتم تا تمام كارهاى خوب خود را مورد بررسى قرار داده و ببينم كه خشنودى خدا را چگونه مى توانم زودتر به سوى خود جذب كنم.
براى همين مدّت زيادى روى اين موضوع فكر كردم.
در واقع من يك مسابقه برگزار كرده بودم و مى خواستم ببينم كدام يك از كارهاى خوب مى تواند مرا در آغوش مهربانى خداوند قرار دهد.
خواننده محترم!
آيا شما هم تا به حال روى اين مطلب فكر كرده ايد؟
مى دانم كه شما كارهاى خوب زيادى در زندگى انجام داده ايد.
يادت هست، لباس احرام پوشيدى و گرد خانه خدا طواف كردى؟
يادت هست چقدر به بيچارگان كمك نمودى؟
در ماه رمضان و شبهاى قدر چقدر با خداى مهربان خويش نجوا و مناجات داشتى؟
به راستى در ميان اين همه كار خوب، كدام كار است كه گوى سبقت را از همه ربوده و مى تواند باران رحمت خدا را براى ما بفرستد؟
آرى، خداوند منتظر ما است، تا به بهانه اى به سوى او رو كنيم و او ما را در آغوش مهربانى خود جاى دهد، و خوشا به حال كسانى كه لذّت خوشحالى خدا را چشيدند و قلبشان آرام گرفت.
آيا موافقيد تا لحظه اى خدمت امام صادق(عليه السلام) برويم و از آن حضرت سؤال كنيم كه: اى آقاى ما! كدام كار مى تواند ما را زودتر به خشنودى و رحمت خدا برساند؟
جالب اين است كه آن امام زيبايى ها، صدها سال قبل به سؤال من و تو پاسخ داده است: هيچ عبادتى زودتر و سريع تر از احترام به پدر و مادر، نمى تواند خشنودى خداوند را در پى داشته باشد.[1]
دوست من! در اين سخنِ امام، دقّت كن. چرا آن حضرت احترام به پدر و مادر را به ما سفارش مى كند؟
چرا به جاى نيكى به پدر و مادر از احترام گرفتن به آنها ياد مى كند؟
تو خوب مى دانى كه احترام گرفتن يك مرحله بالاتر از نيكى كردن است.
ممكن است يك نفر واقعاً به پدر و مادر پير خود نيكى كند و از همه جهت به آنها رسيدگى نمايد.
براى آنها تمام امكانات رفاهى را فراهم نمايد، مثلا در ماه يك ميليون تومان به آنها بدهد، امّا در قلب خويش با آنها خداحافظى كرده باشد.
اين خدمت رسانى نمى تواند خشنودى خدا را به سوى ما جذب كند.
ما بايد در قلب خويش جايگاهى براى پدر و مادرمان قرار دهيم و در قلب خود نسبت به آنها محبّت داشته باشيم. اين همان احترام به پدر و مادر است.
اگر تو ميليون ها تومان پول به پدر و مادر خود بدهى، امّا در قلب خويش به آنها عشق نورزى، پدر و مادرت خيلى زود متوجّه مى شوند كه تو از سر تكليف و وظيفه و يا حسّ ترحّم به آنها كمك مى كنى. اين كار ، دل پدر و مادرت را غمناك مى كند.
تو بايد به پدر و مادر خويش عشق بورزى و به اين عشق افتخار كنى و با همين عشق به آنها خدمت كنى.
شايد نتوانى از آنها حمايت مالى بنمايى، امّا در قلب خويش، عشق مقدّسى را جاى مى دهى و آنها را دوست مى دارى.
اين را باور كن كه پدر و مادر خيلى زود متوجّه مى شوند كه آيا در قلب خود براى آنها جايگاهى قرار داده اى يا نه!
اگر خداى ناكرده به غرور مبتلا شوى و عشق به پدر و مادرت را كسر شأن خود بدانى و احترام گرفتن از آنها را باعث پايين آمدن كلاس خود بدانى، پدر و مادر به تو هيچ نمى گويند، ولى اين را از نگاه تو مى فهمند.
امّا بدان كه ديگر بزرگ ترين و بهترين عبادت را از دست داده اى و زمانى اين را متوجّه مى شوى كه بعد از ساليانى دراز، بر سر قبر آنها مى نشينى و افسوس مى خورى كه اى كاش يك لحظه ديگر پدر و مادرم زنده بودند تا عشق خويش را نثارشان كنم، ولى افسوس كه ديگر خيلى دير است.
پس تا پدر و مادر در كنار تو هستند، برخيز و بهترين عشق ها و محبّت ها را نثارشان كن تا خداى مهربان اين احترام تو را نسبت به پدر و مادر ببيند و آنگاه از تو خشنود گردد، چرا كه رضايت خداوند در گرو رضايت پدر و مادر است.[2]
چه مدالى بالاتر از اين كه خدا از تو راضى و خشنود باشد.
بى جهت نيست كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) به يكى از ياران خود فرمودند: "به پدر و مادر خود نيكى كن كه پاداش تو بهشت خواهد بود".[3]
آرى، با نيكى به پدر و مادر و مهربانى با آنها مى توانى هم در اين دنيا در آرامش و خوشبختى زندگى كنى و هم در آخرت در بهشت جاودان منزل كنى.