مجلس دعاى ظهور

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمَـنِ الرَّحِيمِ
اللهمّ صَلِّ على محّمد و آلِ محمّد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم وَ الْعَنْ وَ اَهْلِكْ اَعْدائَهُم اَجمعين. أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْه. الحمد الله على كُلّ حال.

* * *

خدايا! بر محمّد و بر آل محمّد درود بفرست و ظهور مهدى را نزديك كن و دشمنان آنان را لعنت كن و آن دشمنان را نابود كن! اى خدايى كه جز تو خدايى نيست من از همه گناهانم توبه مى كنم و از تو كه زنده و پاينده هستى مى خواهم مرا ببخشى كه اكنون به سوى تو رو كرده ام. من تو را در هر حال ستايش مى كنم كه تو شايسته حمد و ستايش هستى.

* * *

السّلام عَلَيْكَ يا صاحِبَ الزّمان!
سلام بر تو اى آقاى من كه مرا به سوى خدا فرا مى خوانى، سلام بر تو كه "بابُ الله" هستى! هر كس مى خواهد به سوى خدا برود، بايد به سوى تو رو كند. سلام بر تو كه دين خدا را زنده مى كنى.
دوست دارم هميشه سلام خويش را هديه ات كنم، در همه لحظه ها بر تو سلام مى كنم. سلام اى ذخيره خدا در روى زمين! سلام بر تو كه پيمان بزرگ خدايى! همان پيمانى كه خدا بر آن تأكيد زيادى كرده است.
تو موعودى هستى كه خدا وعده آن را به اهل ايمان داده است و آن را ضمانت كرده است. تو راه سعادت را براى ما روشن مى كنى، نور تو هدايتگر همه است، تو صاحب پرچمى هستى كه خدا آن را برافراشته مى سازد.
مولاى من! سلام بر تو زمانى كه به امر خدا قيام مى كنى، سلام بر تو زمانى كه از ديده ها پنهان و در پسِ پرده غيبت هستى. سلام بر تو زمانى كه نماز مى خوانى و با خداى خويش سخن مى گويى. سلام بر تو هنگامى كه شعار توحيد بر زبان جارى مى كنى و خدا را به بزرگى ياد مى كنى.
سلام بر تو زمانى كه حمد و ثناى خدا به جا مى آورى و براى شيعيانت طلب بخشش مى كنى. من هر صبح و شام بر تو سلام مى كنم. سلام بر تو هنگامى كه صبح فرا مى رسد! سلام بر تو هنگامى كه شب آغاز مى گردد! سلام بر تو اى امام مهربان من! اى كه همچون پدر براى شيعيان خود دلسوزى مى كنى، تو امام و پيشواى من هستى، تو آرزوى همه خوبان هستى...

* * *

اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ إِمَامِنَا.
بارخدايا! ما به تو از فقدان پيامبر خود و غيبت امام خود شِكوه مى كنيم، ما از زيادى دشمنان و شدت گرفتن فتنه ها و سختى هاى روزگار به تو شِكوه مى كنيم پس بر محمّد و آل محمّد درود بفرست و ظهور مولاى ما را برسان...
ما تسليم امر تو هستيم، از دورى امام خود به تو شِكوه مى كنيم، از تو مى خواهيم با ظهور مهدى بر ما منت بگذارى! خدايا! به بيچارگى ما رحم كن، ما از اين روزگار سياه به تنگ آمده ايم، هر كس به ما مى رسد مى بيند كه آقاى ما بالاى سر ما نيست پس جرأت مى كند و به ما ستم مى كند، پس آقاى ما را برسان، خدايا! ما فهميده ام كه زندگى بدون امام يعنى مردگى، ما از اين مردگى به تنگ آمده ايم پس به تو شِكوه مى كنيم زيرا كسى را جز تو نداريم، تو آن خدايى هستى كه صداى ما را مى شنوى و بر بندگان خود مهربانى مى كنى، پس به يتيمى ما رحم كن و بر ما منت بگذار و آقاى ما را برسان. دل مولاى ما را به مژده ظهورش خوشحال بگردان.
وَارْحَم اِستَكانَتِنا بَعدَهُ و فَامْنُنْ عَلَينا بِظُهورِه
خدايا! به بيچارگى ما رحم كن و بر ما منّت بگذار و ظهورش را برسان!
خدايا! آقاى ما غريب و تنهاست، او آواره و بيابان نشين است، كسى را ندارد و از همه جا رانده شده است، او در زندان سختى ها گرفتار شده است، پس از تو مى خواهيم او را از زندان غيبت آزاد گردانى كه تو بر هر كارى توانا هستى!
المهدىُ الشَّريد! المهدىُ الطَّريد! المهدىُ الْفَريد! المهدىُ الْوَحيد.
من فداى آن آقاى آواره اى كه از همه جا طرد شده است بشوم! من فداى آن آقاى تنها و غريب بشوم!
خدايا! دشمنان براى مولاى ما نقشه ها مى كشند، اگر به او دسترسى پيدا كنند مى خواهند او را شهيد كنند، پس از تو مى خواهيم كه جان او را حفظ كنى كه هركس كه تو او را حفظ كنى، دشمنان هرگز نمى توانند به او گزندى برسانند.
خدايا! شنيده ام كه وقتى او ظهور مى كند عدّه اى به او مى گويند: "ما به تو نيازى نداريم، پس به همان جايى برگرد كه از آنجا آمدى"، خدايا! من به تو پناه مى برم كه در زمره آن گروه باشم، پس خودت پناهم بده و هرگز مرا از كسانى قرار مده كه در مقابل امام مى ايستند. خدايا! شنيده ام كه امام من در زمانى ظهور مى كند كه عده زيادى در غفلت از ياد او هستند، پس مرا از آن گروه قرار مده!
خدايا! دل مولاى من پر از غم و اندوه است، پس دل او را به مژده ظهورش، خوشحال بگردان. خدايا! ما چاره اى جز دعا كردن نداريم، پس تو را مى خوانيم و از تو ظهور مولاى خود را طلب مى كنيم:

* * *

پس 50 بار اين دعا را زمزمه مى كنيم: "اللهمّ عَجِّل لِوليّكَ الفَرَج".

* * *

اكنون سر از سجده بر مى داريم و چنين مى گوييم:
خدايا! پيامبر تو در اين دنيا چقدر سختى ها كشيد تا مردم را هدايت كند، دشمنان چقدر او را اذّيت و آزار كردند، پس از تو مى خواهيم بر دشمنان غضب كنى.
خدايا! او چقدر به مردم سفارش كرد كه خاندان مرا دوست بداريد، ولى بعد از او، مردم با خاندان او چه ظلم ها كردند، عدّه اى هيزم آوردند و در خانه دخترش را آتش زدند، آنان حرمت ها را شكستند و فاطمه را ميان در و ديوار قرار دادند، سيلى به صورتش زدند، پهلويش را شكستند.
خدايا! به صورت نيلى شده فاطمه، به پهلوى شكسته اش، به چشم اشكبارش، به مظلوميتش، از تو مى خواهيم كه بر دشمنان غضب كنى و حالا ديگر انتقام فاطمه را بگيرى! اِغْضَب يا الله!
خدايا! غضب كن و بر دشمنان خشم بگير و ديگر به آنان مهلت مده!
خدايا! به پيشانى شكافته على، به غم و غصه هاى او، به گريه هاى شبانه اش در نخلستان هاى مدينه، به تنهايى و غربتش، به مظلوميتش خدايا! حالا ديگر بر دشمنان غضب كن!
خدايا! به مظلوميت حسن و غربت او بر دشمنان خشم بگير!
خدايا! تو را به حسين و غربتش سوگند مى دهيم، به آن صورتى كه خاك آلود شد و به خون آغشته شد، به آن قلبى كه آماج تيرها شد، به لب هايى كه از تشنگى ترك برداشته بود، به سينه اى كه پايمال سم اسب ها شد، به نوزاد شش ماهه اش كه در آغوشش شهيد شد، به جوان رعنايش كه در مقابل چشمم پرپر شد، به دست هاى قطع شده برادرش عبّاس، به اضطراب خواهرش زينب، به يتيمى دخترش رقيه... خدايا! بر دشمنان غضب كن! اِغْضَب يا الله!

* * *

اكنون 50 بار (در حالت سجده) چنين مى گوييم: "اللهمّ عَجِّل لِوليّكَ الفَرَج".

* * *

اكنون با مولاى خود اين گونه نجوا مى كنيم:
آقاى من! چقدر بر من سخت است كه من بر تو گريه كنم و ببينم مردم تو را از ياد برده اند! بر من سخت است ببينم كه تو گرفتار غيبت شده اى و دشمنانت جلوه نمايى مى كنند!
آيا كسى هست كه مرا يارى كند و با من هم ناله شود و من ناله فراق طولانى از دل بركشم؟ كى مى شود تو را ببينيم در حالى كه پرچم پيروزى را در همه جا برافراشته باشى؟ كى مى شود ببينيم كه تو زمين را پر از عدل و داد نموده اى و دشمنانت را كيفر داده اى و كافران و بدخواهان را از بين برده اى؟ كى مى شود كه ببينيم تو ريشه ظلم و ستم را از بين برده اى و همه ستمكاران را هلاك كرده اى؟ كى مى شود كه تو بيايى و دشمنان را نابود كنى و همه ما خدا را شكر كنيم و حمد او را به جاى آوريم؟

* * *

خدايا! من در حق مولاى خود كوتاهى كردم، من خطاكارم كه در غفلتى هزار ساله گرفتار آمدم، سال هاى سال است كه آقاى من، آواره بيابان ها است امّا من در غفلت هستم و غيبت امام خود را عادى پنداشتم، اكنون پشيمان هستم و به خطاى خود اعتراف مى كنم و چنين مى گويم: "سُبحانَكَ اِنّى كُنتُ مِنَ الظالِمين"، "خدايا! تو از هر عيب به دور هستى، اين من هستم كه ظلم كردم و ستم نمودم...".

* * *

اَغِثْنا يا غِياثَ المُستَغيثين
اى فريادرس! به فرياد ما برس!
خدايا! مى دانيم كه درِ رحمت تو هميشه باز است، تو به فرياد بيچارگان مى رسى و از آنان دستگيرى مى كنى، هميشه عادت تو بر اين بوده است كه بر گنهكاران نيكويى كنى و با مهربانى با آنان برخورد كنى. اينك ما به درگاه تو رو كرده ايم پس صداى ما را بشنو و دعاى ما را مستجاب كن و ما را نااميد نكن!

* * *

اكنون دست در دست يكديگر، گره مى زنيم و دست ها را بالاى سر مى آوريم چنين زمزمه مى كنيم:
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ، وَ بَرِحَ الْخَفاءُ، وَانْكشَفَ الْغِطآءُ، وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ، وَ ضاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ، و اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَيك الْمُشْتَكى، وَ عَلَيك الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخاءِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، اُولِى الْأَمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَينا طاعَتَهُمْ، وَ عَرَّفْتَنا بِذلِك مَنْزِلَتَهُمْ، فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ، فَرَجاً عاجِلاً قَريباً كلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ، يا مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ، يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ، اِكفِيانى فَاِنَّكما كافِيانِ، وَانْصُرانى فَاِنَّكما ناصِرانِ، يا مَوْلانا يا صاحِبَ الزَّمانِ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِكنى اَدْرِكنى اَدْرِكنى، السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَ آلِهِ الطَّاهِرينَ".