احمد بَزَنطى مى خواهد ما را به مدينه ببرد.
مى دانم آرزوى ديدن اين شهر را به دل دارى، مدينه شهر آرزوهاست...
ديگر فاصله زيادى تا مدينه نداريم، بوى گل محمّدى مى آيد!
اينجا مدينه است و ما به مهمانى پدر مهربانى ها آمده ايم .
السلام عليك يا رسول الله!
به سوى حرم پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى رويم، به كنار قبر پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى رويم، سلام داده و راز دل خويش را مى گوييم.
بعد براى خواندن نماز زيارت به گوشه اى از مسجد مى رويم.
مى دانم دلت هواى قبرستان بقيع را كرده است، بيا با هم به زيارت چهار امام بقيع برويم.
بعد از زيارت، همراه احمد بَزَنطى وارد كوچه هاى مدينه مى شويم.
به راستى احمد بَزَنطى مى خواهد ما را به كجا ببرد؟
از اين كوچه، به آن كوچه مى رويم، او درِ خانه اى مى ايستد و در مى زند.
چرا اشك در چشمان احمد بَزَنطى، حلقه زده است!
اينجا خانه ماه روى زمين است، ما در كنار خانه امام جواد(عليه السلام) هستيم.
باور نمى كنم، ما مى خواهيم به ديدار امام نهم برويم.
خداى من! چه سعادتى!
وارد خانه مى شويم، خانه اى ساده و بى آلايش.
به خدمت امام مى رسيم، سلام مى كنيم و جواب مى شنويم.
خدايا، چگونه شكر تو را نمايم كه توفيق دادى خدمت امام خويش برسم.
اماما! مهربانا! همه هستى و وجودم به فداى شما باد!
عشق به شما تنها سرمايه قلب من است.
اكنون، احمد بَزَنطى از امام اجازه مى گيرد و سخن خويش را آغاز مى كند: "چند سال پيش، قبل از شهادت پدر بزرگوار شما، نامه اى از طرف آن حضرت به دستم رسيد، وقتى آن نامه را باز كردم، ديدم كه از من خواسته شده كه به شيعيان خبر بدهم كه زيارت امام رضا(عليه السلام)، ثواب هزار حج دارد، اكنون سؤال من اين است كه آيا واقعاً، زيارت قبر پدر بزرگوار شما، ثواب هزار حج دارد؟".
همسفرم! حتماً مى دانى كه اين سؤال احمد بَزَنطى، از روى شك و ترديد نيست، بلكه او مى خواهد اين مطلب را از زبانِ خود امام جواد(عليه السلام) بشنود.
احمد بَزَنطى به فكر آينده است، او مى داند گروهى پيدا خواهند شد و به اين نامه اشكال خواهند گرفت.
آنها خواهند گفت: از كجا معلوم كه اين نامه، واقعاً نامه امام رضا(عليه السلام)بوده است؟
آنها اشكال خواهند گرفت كه چطور مى شود امام رضا(عليه السلام) در مورد فضيلت زيارتِ خود، سخن بگويد؟ آخر وقتى امام رضا(عليه السلام) زنده است و قبرى ندارد چگونه مى شود كه در مورد فضيلت زيارت خود سخن بگويد؟
امروز احمد بَزَنطى مى خواهد جواب همه آن اشكال ها را بدهد، او از كوفه به مدينه آمده است تا اين سخن را از امام جواد(عليه السلام) بشنود.
من در اينجا به هوش احمد بَزَنطى، آفرين مى گويم!
سكوت بر همه جا طنين افكنده است، همه ما منتظر جواب امام جواد(عليه السلام) هستيم.
آيا امام جواد(عليه السلام) اين نامه را تأييد خواهد كرد؟
گوش كن!
امام جواد(عليه السلام) رو به احمد بَزَنطى مى كند و مى فرمايد:
زيارت قبر پدر بزرگوارم، ثواب هزار حج دارد.
لبخند شادى بر صورت احمد بَزَنطى نقش مى بندد، او تصميم گرفته است تا اين پيام را به همه شيعيان برساند.
امّا هنوز سخن امام جواد(عليه السلام) تمام نشده است، آن حضرت مى خواهد سخن خود را كامل كند.
اين بار، امام جواد(عليه السلام) در ابتداى سخن خود، قسم مى خورد.
همه ما اعتقاد به عصمت امام جواد(عليه السلام) داريم، معصوم كه هيچ گاه دروغ نمى گويد، پس چرا آن حضرت در ابتداى سخن خود قسم مى خورد؟
من فكر مى كنم كه امام جواد(عليه السلام) مى خواهد اين گونه، اهميّت سخن خود را براى ما بيان كند.
گوش كن! اين سخن امام جواد(عليه السلام) است:
به خدا قسم! هر كس با معرفت و شناخت، قبر پدرم را زيارت كند، خدا به او ثواب يك ميليون حج مى دهد.[25]
آرى، درست شنيده اى، يك ميليون حج!
به راستى كه خدا چقدر امام رضا(عليه السلام) را دوست دارد كه زيارت قبر او را، يك ميليون برابر حج، قبول مى كند.
نگاه كن!
احمد بَزَنطى دارد اشك مى ريزد، اين گريه شوق است!
او به فكر يك تصميم مهمّ است، او مى خواهد از همين جا به خراسان سفر كند و زائر قبر امام رضا(عليه السلام) شود.
آيا تو با او همسفر مى شوى؟
اكنون كه مى دانى اين حديث، حديث صحيح و معتبرى است و تمام كسانى كه آن را نقل كرده اند افرادى مورد اعتماد بوده اند، چه نتيجه اى مى گيرى؟
من مى خواهم با نويسنده كتاب "زيارات قبور، بين حقيقت و خرافات"، قدرى سخن بگويم:
تو اين حديث را در كتاب خود ذكر كرده و آن را حديث ضعيف شمردى؟
اين سخن توست كه گفتى: "تمام ثواب هايى كه براى تشويق به زيارت از طرف علماى شيعه در كتاب ها ذكر شده است از طرف دروغگويان و افراد بى دين و مفسد، جعل و وضع شده است".[26]
پس چطور شد كه افرادى كه اين حديث را نقل كرده اند، همه، انسان هاى بزرگ و شايسته اى بودند؟
آيا تو هنوز هم بر ادّعاى خود باقى هستى؟
آيا تو شيخ صدوق و ابن وليد را دروغگو مى شمارى؟
آيا احمد اَشعَرى كه با حديث ضعيف مبارزه مى كرده است و اين حديث را نقل كرده است، دروغگو بوده است؟
آيا احمد بَزَنطى كه امام رضا(عليه السلام) به او علاقه زيادى داشته است، دروغگو بوده است؟
آيا اين درست است كه بدون تحقيق، ادّعايى به اين بزرگى كنى و به علماى بزرگ شيعه اين چنين جسارت كنى!
تو همه كسانى كه منادى زيارت قبور امامان معصوم(عليهم السلام) بودند را بى دين و مفسد معرّفى كردى! آيا از خدا نترسيدى كه چنين سخن گفتى؟
من در اين كتاب، فقط يك حديث را مورد بررسى قرار دادم و دروغ بودن سخن تو را ثابت كردم.
در اوّلين فرصت، احاديث ديگر را هم مورد بررسى و تحقيق قرار مى دهم تا جوانان بدانند كه احاديث صحيح زيادى در فضيلت زيارت همه امامان (و مخصوصاً در فضيلت زيارت امام حسين و امام رضا(عليهما السلام)) به ما رسيده است.
و در پايان،
سلامى به مولاى خود مى دهيم و اين چنين مى گوييم:
تو آن چشمه آسمان هستى كه پرسش هاى تشنگى ما را، هم آبى و هم جوابى!
دير وقتى است كه دل ما، همچون كبوتران حرمت، اسير گندم هاى محبّت توست.
هر روز به شوق تكرار خاطره تو و آهو، آهوى دل ما رميده مى شود و دوان دوان، زير سايه مهر تو مى آيد و مأوا مى گيرد.
اى كه زيارت حرم تو، صبح جاودان قلب ماست،
و از بهشت، لذّت ديدارِ روى ماه تو، ما را كافى است.
پايان.