پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) مى خواهد براى جنگ با كفّار به سوى كوه احد برود، اما دلش نگران دخترش رقيّه است، زيرا او بيمار شده است.
به عيادت او آمد و با او سخن گفت، سپس با او خداحافظى كرد و به سوى ميدان جنگ حركت كرد، هيچ كس باور نمى كرد اين آخرين ديدار اين دختر و پدر باشد.
پيامبر از جنگ كه برمى گردد رقيّه از دنيا رفته است. مردم براى تشييع جنازه دختر پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) جمع مى شوند و بدن رقيّه را به خاك مى سپارند.
نگاه كن! اين حضرت فاطمه(عليها السلام) است كه به كنار قبر خواهرش مى آيد و شروع به گريه كردن مى كند.
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) جلو مى آيد و اشك چشم فاطمه(عليها السلام) را پاك مى نمايد.
امّا ديگر غم امان نمى دهد، اشك بر چهره زيباى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) مى نشيند!
اشك پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) آرام آرام از گونه به سينه مى چكد!
ناگهان حضرت دست هاى خود را به سوى آسمان مى گيرد، دعا مى كند و اشك مى ريزد!
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) با خداى خود راز و نياز مى كند. به راستى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) از خدا چه مى خواهد؟
خود پيامبر جواب اين سوال ما را مى دهد: "من از خدا خواستم تا به خاطر من فشار قبر را از دخترم رقيّه بردارد".[16]
فشار قبر آن قدر وحشتناك است كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) اشك مى ريزد و از خدا مى خواهد كه دخترش را از فشار قبر نجات دهد.
بى خود نبود كه امامان ما همواره از فشار قبر به خدا پناه مى بردند.[17]
آيا شما راه حلّى براى رهايى از فشار قبر مى شناسيد؟
آيا مى دانيد كه علّت اصلى فشار قبر چه مى باشد؟
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمودند: "اگر انسان، شكر نعمت هاى خدا را به جا نياورد و آنها را در راه درست مصرف نكند به فشار قبر مبتلا مى شود".[18]
اگر سعى كنيم در مقابل نعمت هايى كه خدا به ما داده است شكرگزار باشيم و تا آنجا كه مى توانيم به ديگران كمك كنيم از فشار قبر در امان خواهيم بود.
وقتى كه خداوند به تو پول و ثروت داده است و در همسايگى تو خانواده فقيرى زندگى مى كند كه به نانِ شب محتاج است، بايد بدانى كه اگر به آن همسايه رسيدگى نكردى به فشار قبر مبتلا خواهى شد.
شكرگزارىِ ثروتى كه خدا به تو داده است اين است كه به فكر مردم باشى و گره از زندگى آنها بگشايى، نه اين كه فقط و فقط به فكر خودت باشى!
تازه اگر هم مى خواهى به فكر خودت باشى چرا فقط به فكر دنياى خودت هستى!
بيا مقدارى هم به فكر قبر و قيامت خود باش!
مطر مرگ حق نيست و تو دير يا زود بايد به سوى قبر بروى!
قبر هر روز اين چنين فرياد مى زند: "من خانه تاريكى هستم، براى خودت چراغى بياور. من خانه تنهايى هستم، براى خودت مونسى بياور".[19]
اين صداى قبر من و تو است كه ما را خطاب قرار مى دهد امّا ما چقدر اين پيام را مى شنويم!
بيا تا با شكرگزارى از نعمت هايى كه خدا به ما داده است رحمت و مهربانى خدا را به سوى خود جذب كنيم و سفر قبر و قيامت خود را در كمال آرامش طى كنيم.