بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـانِ الرَّحِيمِ
آن روز را فراموش نمى كنم كه اين سخن مولايم على(عليه السلام)را خواندم كه او با خداى خويش سخن مى گفت: "خدايا! مرا از دست اين مردم راحت كن!".
باور اين سخن برايم سخت بود، چگونه مردى مثل او آرزوى مرگ مى كند؟ براى همين بود كه تصميم گرفتم به مطالعه و تحقيق بپردازم، مى خواستم بدانم چرا اين كوه صبر، اين گونه بى قرار شده است. من حوادث تاريخى زيادى را خواندم و به روزهاى پايانى عمر مولاى خود رسيدم.
با شروع ماه رمضان سال چهل هجرى، على(عليه السلام) به آرزوى بزرگ خويش نزديك شد. شب بيست و يكم آن ماه، او به سعادت و رستگارى رسيد، روح بلندش به اوج آسمان ها پرواز كرد و فرياد او براى هميشه خاموش شد، سكوت او به معناى آغاز گم شدن عدالت بود.
بعد از مطالعه و تحقيق، تصميم گرفتم تا قلم در دست بگيرم و براى تو از شهادت على(عليه السلام) بنويسم، اكنون آماده باش تا با هم به سفرى تاريخى برويم و از چگونگى شهادت مولاى خود، باخبر شويم.
در اين كتاب، مطالبى را كه علامه مجلسى(قدس سره) كه نقل كرده اند، بيان كرده ام. من فقط روايت گر نظرِ آن بزرگوار هستم و سعى نموده ام با رعايتِ امانت، فقط كلام ايشان را نقل كنم. (علامه مجلسى(قدس سره) يكى دانشمندان بزرگ شيعه مى باشند كه در سال 1111 هجرى قمرى از دنيا رفته اند).
اين كتاب را به مولاى مهربانم هديه مى كنم، همان كه روز قيامت، صاحب حوض كوثر است، به آن اميد كه در روز قيامت، من و همه خوانندگان خوبِ اين كتاب را از آن آب گوارا، سيراب كند.
مهدى خُدّاميان آرانى
ارديبهشت ماه 1390