فُضيل، يكى از ياران امام صادق(عليه السلام) بود، يك روز آن حضرت به او گفت: "وقتى مهدى(عليه السلام) ظهور كند از دست مردم رنج و سختى زيادى مى برد و اين رنج بيش از رنجى است كه پيامبر از مردم زمان جاهليت برد". فضيل پرسد: "چگونه است كه مهدى(عليه السلام) اين قدر از مردم رنج مى برد؟". امام گفت: "اى فضيل! وقتى پيامبر براى هدايت انسان ها آمد با كسانى سنگ ها و چوب ها را به شكل بت درآورده بودند و آنها را مى پرستيدند، ولى وقتى مهدى(عليه السلام) ظهور كند با كسانى روبرو مى شود كه قرآن مى خوانند و آيات آن را براى لزوم دشمنى با او معنا مى كنند".[31]
آن روز، فضيل فهميد كه دشمنان واقعى مهدى(عليه السلام) چه كسانى هستند، او اين سخن امام صادق(عليه السلام) را براى همه نقل كرد، وقتى من اين سخن را خواندم فهميدم كه عدّه اى از دشمنان مولاى من، كسانى هستند كه قرآن را تفسير مى كنند، براى مردم معناى آن را بيان مى كنند، ولى آنان از تفسير قرآن، دشمنى با حجّت خدا را بازگو مى كنند.
آرى، تاريخ همواره تكرار مى شود، در كربلا هم عدّه اى در سپاه كوفه بودند كه با قرآن ثابت مى كردند امام حسين(عليه السلام) از دين خارج شده است، خط نفاق هموراه تلاش مى كرده تا در مقابل حجت خدا بايستد، وقتى كه مهدى(عليه السلام)هم ظهور كند خط نفاق بار ديگر به ميدان مى آيد، مردم ساده لوح خيال مى كنند كه چنين افرادى با قرآن انس دارند و چه بسا فريب سخنان آنان را بخورند، ولى آنان با روح قرآن بيگانه اند، آنان دم از قرآن مى زنند تا به منافع خود برسند، قرآن و دين، ابزارى براى منافع آنان شده است.
خط نفاق در همه زمان ها بوده است، خط نفاق هميار شيطان است، شيطان مى داند كه اگر مردم حجت خدا را از ياد نبرند به رستگارى رسيده اند، شيطان دشمن سعادت انسان ها است، او تلاش مى كند تا مردم به غفلت گرفتار شوند و در اين مسير، خط نفاق به او كمك زيادى مى كند.
كسانى كه قرآن را تفسير مى كنند ولى روح قرآن را بازگو نمى كنند و از ولايت امام زمان سخنى نمى گويند، در همان مسير شيطان گام برمى دارند، پيامبر بارها براى مسلمانان گفت كه از قرآن و اهل بيت(عليهم السلام) جدا نشويد، براى سعادت و رستگارى بايد به روح قرآن كه همان ولايت حجت خداست، توجّه داشت.