ثُمَّ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى عَضُدِهِ، فَرَفَعَهُ، وَ كَانَ مُنْذُ أَوَّلِ مَا صَعِدَ رَسُولُ اللهِ، شَالَ عَلِيّاً حَتَّى صَارَتْ رِجْلُهُ، مَعَ رُكْبَةِ رَسُولِ اللهِ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، ثُمَّ قَالَ: مَعَاشِرَ النَّاسِ! هَذَا عَلِيٌّ أَخِي، وَ وَصِيِّي، وَ وَاعِي عِلْمِي، وَ خَلِيفَتِي عَلَى أُمَّتِي، وَ عَلَى تَفْسِيرِ كِتَابِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ، وَ الدَّاعِي إِلَيْهِ، وَ الْعَامِلُ بِمَا يَرْضَاهُ، وَ الْمُحَارِبُ لاَِعْدَائِهِ، وَ الْمُوَالِي عَلَى طَاعَتِهِ، وَ النَّاهِي عَنْ مَعْصِيَتِهِ; خَلِيفَةُ رَسُولِ اللهِ، وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ، وَ الاِْمَامُ الْهَادِي، وَ قَاتِلُ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ بِأَمْرِ اللهِ.
اكنون تو بازوى على(عليه السلام) را مى گيرى و او را از زمين بلند مى كنى تا همه او را به خوبى ببينند و سپس چنين مى گويى: "اى مردم! اين على، برادر و جانشين من است. من همه دانش خود را به او سپرده ام. وقتى من از ميان شما رفتم اوست كه تفسير قرآن را مى داند و شما را به حقيقت قرآن فرا مى خواند. او هر كارى را كه خدا راضى است، انجام مى دهد و با دشمنان خدا مى جنگد. او شما را در راه بندگى خدا يارى مى كند و از گناه و معصيت باز مى دارد. او جانشين من است، او اميرمؤمنان و پيشواى هدايتگر است. او با پيمان شكنان، ستم پيشگان و منحرفان پيكار خواهد كرد".
أَقُولُ: "ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ." بِأَمْرِ رَبِّي أَقُولُ: "اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاَهُ، وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ، وَ الْعَنْ مَنْ أَنْكَرَهُ، وَ اغْضِبْ عَلَى مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ." اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَ عَلَيَّ، أَنَّ الاِْمَامَةَ بَعدِي، لِعَلِيّ وَلِيِّكَ، عِنْدَ تِبْيَانِي ذَلِكَ، وَ نَصْبِي إِيَّاهُ، بِمَا أَكْمَلْتَ لِعِبَادِكَ مِنْ دِينِهِمْ، وَ أَتْمَمْتَ عَلَيْهِمْ بِنِعْمَتِكَ، وَ رَضِيتَ لَهُمُ الاِْسْلاَمَ دِيناً، فَقُلْتَ: (وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الاِْسْلامِ دِيناً، فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ، وَ هُوَ فِي الاْخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِينَ.)إِنِّي أُشْهِدُكَ، و كَفَى بِكَ شَهيداً، أَنِّي قَدْ بَلَّغْتُ.
اكنون مى خواهى دعا كنى، زيرا خدا به تو دستور داده است كه امروز او را اين چنين بخوانى، پس دست به دعا برمى دارى و چنين مى گويى:
خدايا! از تو مى خواهم هر كس كه على را دوست بدارد تو او را دوست بدارى، و كسى را كه با على دشمنى كند، دشمن بدارى!
خدايا! كسى كه امامت و ولايت او را نپذيرد لعنت كن و بر كسى كه حقّ او را انكار نمايد، خشم بگير!
خدايا! تو على را به عنوان امام برگزيدى و از من خواستى تا پيام تو را بيان كنم، وقتى من سخن تو را براى اين مردم گفتم تو اين آيه را نازل كردى: "امروز دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما به اتمام رساندم و راضى شدم كه اسلام، دين شما باشد".
خدايا! تو خودت در قرآن چنين گفتى: "هر كس غير از اسلام، دين ديگرى را براى خود انتخاب كند، آن دين از او پذيرفته نمى شود و در آخرت از زيان كاران خواهد بود".
خدايا! تو شاهد باش كه من پيامت را به مردم رساندم و تو براى گواه بودن، كافى هستى!
مَعَاشِرَ النَّاسِ! إِنَّمَا أَكْمَلَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ دِينَكُمْ بِإِمَامَتِهِ، فَمَنْ لَمْ يَأْتَمَّ بِهِ، وَ بِمَنْ يَقُومُ مَقَامَهُ مِنْ وُلْدِي مِنْ صُلْبِهِ، إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ الْعَرْضِ عَلَى اللهِ عَزَّوَجَلَّ، فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ وَ فِي النَّارِ هُمْ خالِدُونَ، لا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذابُ، وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ.
آرى، خدا دين را با امامت على(عليه السلام) كامل كرد و امامت تا روز قيامت ادامه دارد، پس از على(عليه السلام)، امامت در فرزندانِ او ادامه مى يابد. (يازده امامى كه همه از نسل على(عليه السلام)هستند و فرزندان دختر تو مى باشند). آنان يك به يك تا روز قيامت، امام خواهند بود. واى به حال كسانى كه از امامان معصوم پيروى نكنند، چنين كسانى به عذاب خدا گرفتار مى شوند.
مَعَاشِرَ النَّاسِ! هَذَا عَلِيٌّ أَنْصَرُكُمْ لِي، وَ أَحَقُّكُمْ بِي، وَ أَقْرَبُكُمْ إِلَيَّ، وَ أَعَزُّكُمْ عَلَيَّ، وَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ وَ أَنَا عَنْهُ رَاضِيَانِ. وَ مَا نَزَلَتْ آيَةُ رِضًى إِلاَّ فِيهِ، وَ مَا خَاطَبَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا إِلاَّ بَدَأَ بِهِ، وَ لاَ نَزَلَتْ آيَةُ مَدْح فِي الْقُرْآنِ إِلاَّ فِيهِ، وَ لاَ شَهِدَ اللهُ بِالْجَنَّةِ، فِي "هَلْ أَتى عَلَى الاِْنْسانِ" إِلاَّ لَهُ، وَ لاَ أَنْزَلَهَا فِي سِوَاهُ، وَ لاَ مَدَحَ بِهَا غَيْرَهُ.
على(عليه السلام) همواره يار و ياور تو بوده است، هيچ كس غير از او شايستگى آن را ندارد كه جانشين تو باشد، او از همه به تو نزديك تر است. هيچ كس به اندازه او براى تو عزيز نيست.
خدا و تو از على(عليه السلام) راضى هستيد، وقتى قرآن مى خوانيم و به آيه هايى مى رسيم كه خدا مى گويد: "من از مؤمنى راضى هستم"، بايد بدانيم كه آن آيه درباره على(عليه السلام) نازل شده است.
در هر جاى قرآن كه خدا درباره مؤمنان و مقام آنان سخن مى گويد، آن آيه درباره على(عليه السلام)هم هست، زيرا على(عليه السلام)، امير مؤمنان است. هر آيه اى كه خدا در آن، از گروهى به نيكى ياد مى كند، آن آيه درباره على(عليه السلام) هم هست.
خدا سوره "هَل أَتى" را در حقّ على(عليه السلام) نازل كرد و در آن سوره خدا گواهى داد كه على(عليه السلام) از اهل بهشت است. آرى، خدا در آن سوره از خوبى هاى على(عليه السلام)سخن گفت و او را ستود.
* * *
آقاى من! در اينجا از سوره "هَل أتى" ياد كردى كه آن را به نام "سوره انسان" هم مى شناسند، چه رمز و رازى در اين سوره است؟ ماجراى اين سوره چيست؟
سال ها پيش، يك بار حسن و حسين(عليهما السلام) مريض شدند، على و فاطمه(عليهما السلام) نذر كردند كه اگر آنان شفا بگيرند، سه روز روزه بگيرند. خدا حسن و حسين(عليهما السلام)را شفا داد و زمان اداى آن نذر فرا رسيد، روز اوّل را اين خانواده روزه گرفتند.
وقت افطار شد، فقيرى به درِ خانه آمد، آنان غذاى خود را به او دادند و همگى بر گرسنگى صبر كردند و روز دوم را هم روزه گرفتند. غروب روز دوم، كنار سفره افطار نشسته بودند كه يتيمى درِ خانه را زد و تقاضاى غذا كرد، آنان غذا را به او دادند و با گرسنگى، آن شب را سحر كردند. روز سوم را هم روزه گرفتند در حالى كه مدّت ها بود چيزى نخورده بودند، غروب روز سوم، اسيرى به درِ خانه آمد، آنان غذاى خود را به آن اسير دادند. اينجا بود كه خدا اين سوره را نازل كرد.
اين سوره درباره على(عليه السلام) و اهل خانه اوست، در اين سوره چنين مى خوانيم: "اهل بهشت كسانى هستند كه به نذر خود وفا مى كنند و از روز قيامت در هراس هستند و غذاى خود را به فقير و يتيم و اسير مى دهند در حالى كه خودشان به آن نيازمند هستند، آنان اين كار را به خاطر خدا انجام مى دهند و هرگز انتظار پاداش و سپاس را از ديگران ندارند... و خدا هم به آنان بهشت خويش را ارزانى مى دارد..".
مَعَاشِرَ النَّاسِ! هُوَ نَاصِرُ دِينِ اللهِ، وَ الْمُجَادِلُ عَنْ رَسُولِ اللهِ، وَ هُوَ التَّقِيُّ النَّقِيُّ الْهَادِي الْمَهْدِيُّ. نَبِيُّكُمْ خَيْرُ نَبِيّ، وَ وَصِيُّكُمْ خَيْرُ وَصِيّ، وَ بَنُوهُ خَيْرُ الاَْوْصِيَاءِ. مَعَاشِرَ النَّاسِ! ذُرِّيَّةُ كُلِّ نَبِيّ مِنْ صُلْبِهِ، وَ ذُرِّيَّتِي مِنْ صُلْبِ عَلِيّ.
على ياور دين خداست. او از تو دفاع مى كند، او از هر گناهى به دور است و ديگران را به سوى حقّ هدايت مى كند، او از طرف خدا هدايت شده است. مردم بايد بدانند كه تو بهترينِ پيامبران هستى و جانشين تو، بهترينِ جانشينان است. فرزندان على(عليه السلام)، بهترين اوصياء هستند.
خاندان هر پيامبرى از نسل خودش بوده اند، امّا خاندان تو از نسل على(عليه السلام)مى باشند، حسن و حسين(عليهما السلام) كه اكنون در اين اجتماع بزرگ روز غدير حاضرند، فرزندان دختر تو و پسران على(عليه السلام)مى باشند. حسن و حسين(عليهما السلام) (و نُه امامى كه از نسل حسين(عليه السلام)هستند) فرزندان تو هستند. خدا آنان را برگزيده است و به آنان مقام امامت را عطا كرده است.