وقتى بر دستان تو بوسه مى زنم جانم زنده مى شود، در كنار تو، احساس آرامش و خوشبختى مى كنم. امروز روز مادر است و من كنار تو نشسته ام و تو برايم سخن مى گويى، صداىِ تو، زيباترين صداى زندگى من است و حس غريبى به من مى دهد كه نمى توانم آن را بازگو كنم.
تو برايم جلوه بهار هستى و وسعت آسمان را برايم به تصوير مى كشى! اى كه نامت برتر از همه كلمات است...

* * *

مادر! من چقدر محتاج آنم كه به چهره تو نگاه كنم، زيرا هيچ عبادتى برتر از آن نيست، شنيده ام كه پيامبر در جمع يارانش چنين فرمود: "وقتى فرزندى به چهره پدر و مادرش با محبّت نگاه كند، خدا براى هر نگاه او، ثواب يك حجّ مى نويسد". كسانى كه اين سخن را شنيدند تعجّب كردند، آخر چگونه چنين چيزى ممكن است؟ يكى پرسيد: "اى رسول خدا! اگر فرزندى در يك روز، صد بار به صورت پدر و مادر خود نگاه كند، آيا خدا به او ثواب صد حجّ مى دهد؟"، جواب پيامبر چنين بود: "آرى".
پيامبر آن روز به همه ياد داد كه چگونه مى توان به خدا نزديك شد و پلّه هاى كمال و معنويت را پيمود.
مادر! برايم سخن بگو! امروز روز توست، روز مادر! روزى كه من بايد بيشتر به تو احترام بگذارم، آرى، امروز روز ولادت حضرت فاطمه(عليها السلام) است، همان كسى كه بهترين مادر بود، همان كسى كه تاريخ تشيّع وامدار اوست. "أشهَدُ اَنَّ عليّاً وَلىّ الله"، هر كس در هر جاى جهان اين جمله را مى گويد وامدار اوست، او مادر مهربان مكتب تشيّع است...

* * *

اكنون برايم سخن مى گويى و من به سخنت گوش مى دهم: پسرم! من چقدر خوشحال مى شوم كه مى بينم عشقِ به فاطمه(عليها السلام) در وجود تو ريشه دوانده است، چقدر دعا كردم كه تو بتوانى براى مكتب تشيّع بنويسى، اين را بدان كه اهل بيت(عليهم السلام)به هر كسى اجازه نمى دهند كه براى آنان بنويسد، تو بايد همواره از خدا بخواهى توفيق نوكرى اين آستان را از تو نگيرد!
پسرم! مى دانم كه مدّتى است گرفتار شده اى، نگاه به چهره ات كه مى كنم مى فهمم كه غصه اى به دلت است. گرفتارى تو اين است كه قلم تو قفل شده است و ديگر نمى توانى بنويسى. پسرم! بعد از اين كه تعدادى كتاب نوشتى نزديك بود كه دچار غرور شوى! براى همين از تو توفيق نوشتن را گرفته اند تا به درد غرور و خودبينى گرفتار نشوى، هيچ چيز بدتر از خودبينى نيست، من چقدر براى تو دعا كرده ام و خدا را شكر كه تو را از پليدى خودبينى دور كرده اند.

* * *

مادر! سخنان تو اميدى تازه در دلم نشاند و راه را به من نشان داد، از تو مى خواهم باز هم برايم سخن بگويى! تو از دردِ جانكاهى كه گرفتارش شده بودم باخبر بودى و مى دانستى كه اين روزها چقدر بر من سخت گذشته است، نوشتن، هويّت من است، وقتى كه نمى توانم بنويسم مانند كسى مى شوم كه هويّت خود را از دست داده و خودش را گم كرده است، من نمى دانم الان بايد چه كنم؟ مدت هاست كه درها به روى من بسته شده است، گرفتار شده ام! نمى دانم چه كنم تا بار ديگر اهل بيت(عليهم السلام) به من نظر مهربانى كنند...

* * *

پسرم! اگر كسى خواسته اى از تو داشته باشد و بخواهد كارى كند كه تو آن را بپذيرى مى دانى بايد چه كند؟ بهترين راه اين است كه از من كه مادر تو هستم بخواهد تا با تو سخن بگويم، آن وقت است كه تو خواسته او را قبول مى كنى چون مرا واسطه خود قرار داده است، هر پسرى تلاش مى كند كه روى مادرش را زمين نگذارد، هر پسرى تا آنجا كه ممكن است سخن مادرش را قبول مى كند. به اين مثالى كه براى تو زدم خوب دقّت كن! اگر مى خواهى اهل بيت(عليهم السلام) به تو نظر مهربانى كنند به مادران آنان توسّل پيدا كن! از مادران آنان بخواه و آنان را واسطه قرار بده، اميد داشته باش كه به حاجت خود مى رسى.
اگر به جامعه نگاه كنى مى بينى كه مردم خيلى كم به ياد مادران اهل بيت(عليهم السلام)هستند در حالى كه آن مادران، نزد خدا مقامى بس بزرگ دارند، مادرِ امام شدن، شايستگى زيادى مى خواهد، آنان بهترين زنان روزگار خود بوده اند و شايستگى آن را پيدا كردند كه امام معصوم را در دامن خود پرورش دهند. به جاست اگر بگوييم آنان شاهكار آفرينش هستند!
دقّت كن به راستى چقدر مردم با "سُوسن" آشنا هستند؟ همان بانوى بزرگوارى كه مادر امام حسن عسكرى(عليه السلام)است، او مادربزرگ امام زمان است و در روزگارى كه فتنه بر پا شد نقش مهمى در هدايت جامعه شيعه به عهده گرفت. ما چقدر كم اين بانوى بزرگوار را مى شناسيم در حالى كه امام زمان(عليه السلام)به او علاقه زيادى دارد و چقدر خوب است ما از "سُوسن" بخواهيم تا واسطه ما و نوه اش امام زمان(عليه السلام)بشود، تو تا به حال چند نفر را ديده اى كه به آن بانوى گرامى متوسّل بشوند؟ جامعه ما از مادران اهل بيت(عليهم السلام) شناخت زيادى ندارد. من چقدر غصّه مى خورم وقتى مى بينم جوانان شيعه نام بازيگران صدا و سيما را به خوبى حفظ هستند و درباره زندگى آنان مى توانند سخن هاى زيادى بازگو كنند ولى مادران اهل بيت(عليهم السلام)اين قدر غريب و ناشناخته هستند.
پسرم! مگر تو نمى خواستى قفل قلمت باز شود، خوب. امروز كه روز مادر است قلم در دست بگير و كتابى درباره مادران اهل بيت(عليهم السلام) بنويس! كار را از همين امروز شروع كن! يقين داشته باش كه اين كار باعث خشنودى همه اهل بيت(عليهم السلام) خواهد شد، آن مادران مهربان را واسطه قرار بده و حاجت خود را بخواه، اين بهترين راه توسّل است، اگر كار تو با اخلاص همراه باشد مى تواند جوانان شيعه را با حقيقتى بزرگ آشنا سازد، به اميد روزى كه توسّل به آن مادران، تبديل به فرهنگ عمومى در ميان شيعيان بشود و در كتاب خودت اين نكته را هم يادآور شو كه وقتى شيعيان به آن مادران توسّل پيدا مى كنند اولين حاجت آنان، ظهور امام زمان(عليه السلام) باشد...