صبح شده است و بايد هر چه زودتر به محل كار خود بروى.
با خانواده خود خداحافظى مى كنى و سوار تاكسى مى شوى.
به راننده سلام مى كنى و به او مى گويى: خسته نباشيد !
و وقتى كه به اداره خود مى رسى با همكارانت رو برو مى شوى به آنان سلام كرده و دست مى دهى و باز مى گويى: خسته نباشيد !
ما عادت كرده ايم به هر كسى كه به كارى مشغول است، "خسته نباشيد" مى گوييم.
اين كار پسنديده اى است كه ما احساسات خوب خود را نسبت به ديگران به زبان آوريم.
ولى من به راننده و همكار و ديگران، "خسته نباشيد" نمى گويم !
حتماً تعجّب مى كنى !
من به جاى "خسته نباشيد" چنين مى گويم: "عبادتت قبول !"
شايد بگويى كه چرا داخل تاكسى و اداره را با مسجد و محراب اشتباه گرفته اى؟
آرى، حق دارى كه چنين بگويى !
از آن زمانى كه ما عبادت را فقط نماز و روزه دانستيم، از آن زمانى كه از دين واقعى دور شديم، از آن زمانى كه عرفان و معنويت را فقط در گوشه خلوت و انزوا جستجو كرديم، ديگر از كمال و سعادت راستين فاصله گرفتيم و از اسلام واقعى دور شديم.
اگر شما در حال كار كردن هستيد من با صداى بلند به شما مى گويم:
اى رزمنده راه خدا !
اى مجاهد !
تو دارى در راه خدا جهاد مى كنى !
آيا شنيده اى كه امام صادق(عليه السلام) فرمود:
هر آن كس كه براى مهيا كردن مخارجِ خانواده خود تلاش كند همانند رزمندگان مى باشد و خدا همان ثوابى را به او مى دهد كه به رزمندگان مى دهد.[1]
مگر نمى دانى كه يك روز جهاد در راه خدا بالاتر از چهل سال عبادت است.[2]
هر روزى كه براى خوشبختى همسر و فرزندت به سر كار مى روى و عرق مى ريزى، به اندازه چهل سال عبادت به خدا نزديك شده اى.
برادرم !
اگر خداوند بر شما واجب كرده است كه براى خرج زن و بچه خود تلاش كنى، بايد بدانى كه خدا براى اين كار تو ثواب بزرگى قرار داده است.
آرى، خداوند مى داند كه تو با عشق به سعادت خانواده ات تلاش مى كنى، پس همان ثوابى را كه به رزمندگان حقيقى مى دهد به تو هم عنايت مى كند.
حالا كه اين را دانستى از تو خواهشى دارم:
هر وقت كه به سوى خانه باز مى گردى اين نكته را به خود ياد آورى كن كه تو با خدا معامله كرده اى و خدا در مقابل يك روز كار كردن، ثواب چهل سال عبادت به شما داده است !
پس حواست جمع باشد مبادا عبادت خود را خراب كنى !
حالا كه مى خواهى وارد خانه شوى مبادا خستگى خود را به رخ زن و بچه ات بكشى !
همسرت منتظر توست !
بايد با روى گشاده وارد خانه شوى، اكنون از عبادت گاه چهل ساله مى آيى، از مهمانى خدا مى آيى !
چهل سال، عبادت، روح شما را با صفا كرده است و اكنون به خدا نزديك تر شده اى !
آيا باور كرده اى كه با كوله بارى از چهل سال عبادت مى خواهى وارد خانه شوى؟
حالا مى خواهم مقدارى فكر كنى !
اگر خداى ناكرده سختى كار خود را به رخ همسرت بكشى غير از اينكه او را آزرده مى كنى عبادت خود را هم از بين مى برى !
اكنون نزديك درِ خانه يك لحظه بايست، و لبخندى بر لب هاى خود بنشان !
يار مهربانت، همسر عزيزت چشم به راه توست، او محتاج لبخند توست، اين بهترين هديه تو به اوست.