وقتى كه تو به همسر خود عشق مىورزى، او از عشق لبريز مى شود و درخشنده و زيبا مى شود و تو خيال مى كنى كه اين احساس زيباى او ادامه پيدا خواهد كرد.
من اينجا از تو يك سؤال مى كنم: آيا آسمان همواره آفتابى و صاف است؟
نظام طبيعت اين گونه طراحى شده كه چند روز آفتاب است و چند روز هم هوا ابرى مى باشد.
آيا درست است كه توقّع داشته باشى هميشه آب و هوا خوب باشد؟
اكنون بدان كه روحيه همسر تو هم هميشه يك طور نيست.
اگر همسر تو در اوجِ گرماى عشق، ناگهان سرد و يخ مى شود، تعجّب نكن، همه زنان دنيا اين طور هستند !
اين يك ويژگى زنان است كه تو بايد از آن مطّلع باشى تا بتوانى زندگى بهترى داشته باشى.
آرى، ما مردان اين طورى هستيم كه خوشحالى و ناراحتى همسر خود را به حساب خود مى گذاريم.
اگر او را شاد و شاداب ببينيم به خود افتخار مى كنيم، امّا اگر او را ناراحت و نا اميد بيابيم ناراحت مى شويم و خيال مى كنيم كه او از ما ناراحت است.
اشتباه ما اين است كه مى خواهيم همسر خود را هميشه شاداب ببينيم و براى همين اگر يك روز همسر ما غمناك بود كلافه مى شويم و از ناراحت بودن او انتقاد كرده و اوضاع را خراب تر مى كنيم.
اكنون بايد بدانى كه احساسات زنان اوج و سقوط دارد، زنان بعد از يك مرحله عشق و زيبايى به مرحله يأس و نا اميدى سقوط مى كنند و دوباره به مرحله عشق، اوج مى گيرند.
اين كاملا طبيعى است: اوجِ عشق و بعد سقوط در يأس و دوباره اوجِ عشق !
زن بعد از يك مرحله اوج عشق و شادابى، به مرحله يأس و نا اميدى مى رود تا يك خلأ درونى براى او ايجاد شود و آنگاه بتواند انرژى هاى خود را خنثى كند.
بايد توجّه داشته باشى كه تمايل همسر تو براى رفتن به مرحله يأس هرگز نشانه اين نيست كه او از تو ناراحت است بلكه اين يك عملكرد طبيعى است تا او بتواند انرژى هاى خود را تخليه نمايد و بعد از آن رابطه بهترى را ايجاد كند.
تو نبايد توقّع داشته باشى كه همسرت هميشه در نقطه اوج عشق باشد بلكه رفتن همسرت به نقطه يأس را كاملاً طبيعى بدان و در آن لحظات تلاش كن تا با او همدردى بنمايى و او بتواند اين مرحله را به سرعت پشت سر بگذارد.
در آن لحظه اى كه همسرت در مرحله سقوط در يأس و نا اميدى است به شدت نياز به هميارى تو دارد.
تو نبايد از او انتقاد كنى ! چون اين رفتار او به خاطر تو نيست، او دارد يك نياز طبيعى خود را ارضاء مى كند.
در اينجا او احساس تنهايى و واماندگى مى كند و خيال مى كند كه بى پناه رها شده است براى همين وقتى شما به همسر خود توجّه مى كنى، او به سرعت از مرحله سقوط به مرحله اوج شادابى مى رسد و دوباره همان همسر شاداب تو مى شود.
ازامروز به بعد، اگر ديدى كه روحيه همسرت خراب است و عصبى و افسرده است و نسبت به هر چيزى ابراز مخالفت مى كند، نگران نشو بلكه بدان كه او الآن وارد مرحله يأس شده است.
او نياز به حمايتِ تو دارد، او نياز به محبّت بيشترى دارد تا اين مرحله را طى كند و حواست جمع باشد مبادا در اين مرحله محبّت خود را از او دريغ كنى.
اگر در اين مرحله فقط يك گوش شنوا داشته باشى كافى است تا بتوانى به همسرت كمك كنى !
چقدر جالب است كه حضرت على(عليه السلام) به يكى از فرزندانش به نام محمّد حَنَفيّه، وصيّت مى كند و به او مى گويد:
پسرم، در همه شرائط با همسر خود مدارا كن و به او خوبى كن تا زندگيت با صفا باشد.[44]
آرى، اگر زندگى راحت و با صفا مى خواهى بايد به سخن حضرت على(عليه السلام)گوش فرا دهى و همواره با همسر خود مهربان باشى و به او نيكى كنى !
اى كاش، همه پدران ما وقتى كه پسران خود را داماد مى كنند اين توصيه را به آنها مى كردند.
خلاصه آن كه در مواقعى كه همسر تو افسرده و نگران است به حرفهاى او گوش فرا بده و از او حمايت كن و بدان كه اين رفتار او طبيعى است و اتفاق خاصّى نيفتاده است بلكه او دارد يك مرحله احساسات طبيعى خود را طى مى كند.
مبادا مانع آن بشوى كه همسر شما به مرحله يأس برسد !
زيرا اگر مانع بشوى تا همسرت احساسات منفىّ خود را بروز بدهد احساسات زيباى او هم نابود خواهد شد و تو به زودى شاهد آن خواهى بود كه ديگر از عشق و شور مستانه همسرت خبرى نيست.
تعادل همسر تو در گرو اين است كه به طور مداوم از مرحله اوج عشق به مرحله يأس برود و دوباره به مرحله اوج شادى، پرواز كند.
اگر برنامه تو به گونه اى است كه همسرت در زندگيت احساسات منفى و يأس خود را مخفى مى كند به هوش باش كه تو او را به سوى بى احساسى و كشتن عشق، سوق مى دهى !
آرى، اين كه زنى داشته باشى كه احساسات منفى نداشته باشد خوب است، امّا اگر به اين آرزو رسيدى، ديگر همسرت احساسات مثبت مثل عشق و شادابى، هم نخواهد داشت و آن وقت در حسرت يك برخورد عاشقانه و شور مستانه او باقى خواهى ماند.
اگر مى خواهى كه به احساسات زيباى عشق و شادمانى همسر خود دست يابى بايد احساسات بى تفاوتى و يأس و اندوه او را هم قبول كنى !
همسر تو وقتى در مرحله اوج عشق است به زيبايى ها مى انديشد و همه چيز را خوب مى بيند، امّا وقتى در مرحله يأس قرار مى گيرد به نداشته ها فكر مى كند و ابرهاى تيره و تار در مقابل چشمانش ظاهر مى شوند.
او در اين حالت نصفه خالى ليوان را مى بيند و ممكن است از شما انتقاد كند.
شما روحيه همسرت را مى شناسى و مى دانى كه اين يك حالت كاملاً طبيعى مى باشد و رابطه اى با رفتار و اخلاق شما ندارد.
آرى، همه مردان دنيا، اين لحظات يأس همسرشان را ديده اند و مهم اين است كه در آن لحظات، همسر خود را با انتقاد مأيوس تر نكنى بلكه بايد محبّت خود را به او ارزانى بدارى، آنگاه مى بينى كه چگونه همسر تو سريعتر از مرحله يأس عبور مى كند و به مرحله اوج عشق مى رسد و دوباره همان فرشته زيباى زندگيت مى شود و سعادت و خوشبختى را به تو ارزانى مى دارد.
حالا اگر مايل باشى چند جمله را برايت بنويسم كه خوب است در لحظاتى كه همسرت در مرحله يأس است برايش بگويى:
ــ مى دانم دلت نمى خواهد مرا ناراحت كنى،
ــ عزيز دلم، مى توانى به كمك من اميدوار باشى.
ــ محبوبم، به من تكيه كن من تو را تنها نمى گذارم.
ــ مى فهمم كه به دلسوزى و محبّت من احتياج دارى و دلت مى خواهد در آغوشت بگيرم.
ــ از زندگى كردن با تو خيلى خوشحالم و توقّع ندارم كه كاملاً بى عيب باشى.
ــ مجبورت نمى كنم كه هميشه خودت را در مقابل من خوشحال نشان دهى.