يادت هست كه چگونه عشق زيارت امام رضا(عليه السلام) تو را به مشهد كشاند.
و چون به مشهد رسيدى غسل زيارت نمودى و وضو ساخته و آرام آرام به سوى حرم حركت كردى.
وارد صحن و سراى با صفاى امام رضا(عليه السلام) شدى و با نهايت ادب و تواضع پيش رفتى تا روبروى ضريح رسيدى و شروع به خواند زيارتنامه كردى:
السلام عليك يا ولى الله !
شايد به خاطر دارى كه در اين زيارت نامه از خدا چه خواستى.
تو از آنانى نيستى كه طوطى وار، دعايى را مى خوانند و نمى فهمند كه چه گفتند !
كاش همه ما وقتى دعاهاى عربى را مى خوانديم در معناى آن هم دقّت مى كرديم كه چه مى گوييم و از خدا چه مى خواهيم.
به هر حال در آن زيارتنامه اين چنين گفتى:
بار خدايا، خير دنيا و آخرت به من كرم بفرما.[6]
اين خواسته تو بود كه در هنگام زيارت امام رضا(عليه السلام) از خداوند طلب كردى.
سفر به پايان مى رسد و تو به شهر و ديار خود باز مى گردى !
حالا كه اين كتاب را مى خوانى از تو سؤال مى كنم:
آيا آن دعاى تو مستجاب شد؟ نشانه آن چيست؟
شايد بگويى كه توفيق اعمال نيك بيشترى پيدا كرده ام.
ولى متأسفانه اين جواب تو درست نيست.
اگر بگويى كه توجّه من به نماز و عبادتم بيشتر شده است.
من مى گويم كه اين جواب هم صحيح نيست.
مى گويى كه بعد از آن كه از مشهد آمدم رسيدگى من به فقرا بيشتر شده است.
ولى اين هم جواب صحيح نيست.
آيا مى خواهى بدانى كه نشانه مستجاب شدن آن دعاى مهم چيست؟
اين سخن پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) است كه وقتى خداوند بخواهد به كسى خير دنيا و آخرت را بدهد به او توفيق خدمت به خانواده اش را مى دهد.[7]
وقتى كه از مشهد باز گشتى اگر در خانه به همسر خود بيشتر كمك كردى، معلوم است كه آن دعاى تو در حرم امام رضا(عليه السلام)مستجاب شده است.