نام تو "ابو اَمير" است، سال هاى سال است كه در حرم حُرّ خدمت مى كنى، هميشه شكرگزار خدا هستى كه اين توفيق نصيب تو شده است، از همان روزگار جوانى، دل خود را به معرفت جناب حُرّ گره زدى و اين مدال نوكرى را براى خود خريدى.
يك روز كه در حرم حُرّ بودى، پيرمردى را مى بينى كه به زيارت آمده است، حال او بسيار دگرگون است، دست به حلقه هاى ضريح گرفته است و اشك مى ريزد، گريه و سوز او، تو را هم به گريه وامى دارد، او سپس دو ركعت نماز مى خواند، سپس تو نزد او مى روى و با او سخن مى گويى، چشم هاى او از گريه، سرخ شده است، راز اين حال او چيست؟
او سال هاى سال آرزوى كربلا به دل داشته است، او در كشور ديگرى زندگى مى كند و از راه دورى آمده است، اوّلين بار است كه كربلا را زيارت مى كند، او يك هفته در كربلا مانده است، ديشب تصميم گرفته است تا صبح به وطن خود بازگردد، ولى نصف شب، امام حسين(عليه السلام) را در خواب مى بيند، امام به او مى فرمايد: كجا مى خواهى بروى؟ او پاسخ مى دهد: زيارتم را كامل انجام داده ام، نجف، سامرا، كاظمين رفته ام، يك هفته در كنار حرم شما بودم، اكنون ديگر مى خواهم به وطنم بازگردم. امام مى فرمايد: "تا زمانى كه حُرّ شهيد را زيارت نكنى زيارت تو، كامل نيست".
وقتى او از خواب برمى خيزد، با خود فكر مى كند: چرا از زيارت قبر حُرّ غافل مانده است؟ يك هفته اى كه او در كربلا بود، هر روز به حرم امام حسين(عليه السلام)مى رفت، امام حسين(عليه السلام)، على اكبر و ياران امام حسين و قبر حبيب بن مظاهر(عليهم السلام)را زيارت مى كرد و سپس به حرم عباس(عليه السلام) مى رفت، ولى هيچ كس به او نگفته بود كه بايد به زيارت حُرّ هم برود، براى همين او صبح زود از كربلا حركت كرده بود، شش كيلومتر راه آمده بود تا به حرم حُرّ رسيده بود، او راز بزرگى را كشف كرده بود، او تصميم گرفت تا اين ماجرا را براى دوستان خود هم بازگو كند.
او به وطن خود بازگشت و هر وقت خبردار مى شد كسى مى خواهد به كربلا برود، پيش او مى رفت و به او مى گفت: "مى خواهى به كربلا بروى، بدان اگر مى خواهى زيارت تو كامل باشد حتماً قبر حُرّ را زيارت كن! اگر قبر حُرّ را زيارت نكنى زيارتت كامل نيست".
آرى، خيلى ها كه به كربلا مى روند، پايين پاى امام حسين(عليه السلام) قبر ياران امام را زيارت مى كنند و سپس مى گويند: "ما هفتاد و دو تن از شهداى كربلا را زيارت كرديم!"، در حالى كه آنان حُرّ را زيارت نكرده اند و به حرم حُرّ نرفته اند!