سخن گفتيم كه شواهد تاريخى نشان مى دهد حادثه هجوم به خانه حضرت فاطمه(عليها السلام)و شهادت حضرت محسن(عليه السلام)در روز پنجم ماه ربيع الأول روى داده است و شيعيان در آن روز، آن حادثه را يادآورى مى كنند و براى حضرت محسن(عليه السلام)عزادارى مى كنند.
به تازگى نويسنده اى به نام آقاى محمّدهادى يوسفى غروى، ديدگاه ديگرى را مطرح نموده است، او مطالب خود را در يك سخنرانى بيان كرد و بعداً به صورت مقاله اى در پاييز سال 1389 در فصل نامه "تاريخ در آيينه پژوهش" به چاپ رسيد.
توجّه كنيد: در اين كتاب، هر كجا عبارت "آن سخنران" را ذكر مى كنم، منظور ايشان مى باشد.
سخنان ايشان را مى توان در دو مرحله مطرح كرد:
* مرحله اوّل
او احتمال مى دهد كه حادثه هجوم 50 يا 75 روز بعد از رحلت پيامبر روى داده است. وى مى گويد: "حمله و هجوم به خانه على و فاطمه(عليهما السلام)كه در پى آن بيعت اجبارى از على(عليه السلام)صورت گرفت، حدود 50 روز يا 75 روز پس از رحلت رسول اكرم بوده است".[26]
* مرحله دوم
او تأكيد مى كند حادثه هجوم 75 روز بعد از رحلت پيامبر بوده است. وى تصريح مى كند در روز سيزدهم ماه جَمادى الأول (كه شيعيان به عنوان فاطميّه اوّل عزادارى مى كنند) ماجراى هجوم روى داده است. او چنين مى گويد: "روايات دالّ بر شهادت فاطمه(عليها السلام)75 روز پس از رحلت پيامبر، بايد حمل بر حوادث حمله به خانه فاطمه(عليها السلام) شود".
از اين سخن چنين برداشت مى شود كه عزادارى در هفته اوّل ربيع الأول و همچنين عزادارى در فاطميّه اوّل (به عنوان شهادت حضرت فاطمه(عليها السلام)) مناسبتى ندارد (زيرا طبق اين نظر، در فاطميّه اول، حضرت فاطمه(عليها السلام)به شهادت نرسيده است).
به هر حال، اين سخنان در جامعه منتشر شد و بر اساس آن، عدّه اى به مجالس عزادارى حضرت محسن(عليه السلام)(كه در هفته اوّل ربيع الأول برگزار مى شود) اشكال گرفتند و اقامه عزا در آن زمان را ناپسند جلوه دادند.
عدّه اى هم پا را فراتر گذاشتند و فاطميّه اوّل را زير سؤال بردند در حالى كه فاطميّه اوّل مطلبى است شيخ كلينى در معتبرترين كتاب شيعه (كه اصول كافى نام دارد) از آن سخن گفته است.[27]
لازم است اشاره كنم كه آن سخنران ، يك بحث تاريخى را در يك نشست علمى مطرح كرد و براى ما روشن و آشكار است كه ايشان در مقام اعتراض بر اصل مراسم عزادارى براى حضرت فاطمه(عليها السلام) و حضرت محسن(عليه السلام)نبود، ولى كسانى كه دوست داشتند از دردها و رنج هاى حضرت فاطمه(عليها السلام)كمتر سخن گفته شود فرصت را غنيمت شمردند، از فضاى پيش آمده بهره بردند، هدف آنان اين بود تا در هفته اوّل ربيع الأول ديگر كسى از جنايات دشمنان حضرت فاطمه(عليها السلام)سخن نگويد، زيرا آنان از اين كه جامعه آن دشمنان را به بدى ياد كند، ناراحت بودند.
آنان چنين هدفى را دنبال مى كردند و غافل بودند كه آن سخنران ، خودش از ستم هايى كه به حضرت فاطمه(عليها السلام) روا شد، سخن گفته است و آن حضرت را "شهيده مظلومه" مى داند و از شهادت حضرت محسن(عليه السلام)دفاع كرده است.

* * *

ديگر وقت آن است كه اصل سخنان آن سخنران را مطرح كنم، او براى اثبات ديدگاه خود، سه دليل زير را ذكر مى كند:
دليل اول: طلب يارى حضرت فاطمه(عليها السلام)
دليل دوم: خطبه فدكيّه
دليل سوم: ماجراى بُرَيده
اكنون وارد بحث مى شوم و در ادامه با بررسى شواهد تاريخى به بررسى و نقد اين سه دليل مى پردازم.[28]