بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ
آن شب، چقدر بر من سخت گذشت، شبى كه براى من سراسر درد و رنج بود چرا كه مى ديدم يك نفر در لباس دين تلاش مى كند تا باورهاى اصيل شيعيان را ضعيف كند. كاش آن شب كسى بود كه مرا آرام كند! دردى جانكاه به جانم نشسته بود.
اگر تو جاى من بودى چه مى كردى؟ مى دانم كه تو هم اعتقاد دارى كه ولايت دوازده امام، هويّت ماست. غدير، روز كامل شدن اسلام است، در آن روز، پيامبر به امرِ خدا حضرت على(عليه السلام) را به عنوان "امام" منصوب كرد و از همه خواست از او اطاعت و پيروى كنند. اين ها باورهاى ماست، حالا يك شخص اين باورها را زير سؤال مى برد، اگر تو هم جاى من بودى وقتى سخنان او را مى خواندى، ديگر آرام نمى گرفتى. از جان و دل مى سوختى و مى خواستى از هوّيت خويش دفاع كنى!
آخر چگونه شخصى اجازه پيدا كرده است با اعتقادات شيعه اين گونه رفتار كند. عجيب اين است كه آن شخص خود را استاد حوزه مى داند و ادّعاهايى هم دارد، من ترسيدم كه اگر سكوت كنم، گروهى از جوانان فريب بخورند و راه را گم كنند، براى همين بود كه تصميم گرفتم تا جواب سخنان آن شخص را بدهم.
در اين كتاب اصلاً بحثِ شخص مطرح نيست، پس نامِ اصلى او را ذكر نمى كنم و او را "آقاى سخنگو" مى نامم. تأكيد مى كنم: اين يك نام مُستعار براى اوست، اسم اصلى، او چيز ديگرى است. من او در اين كتاب او را با عنوان "آقاى سخنگو" خطاب مى كنم، زيرا او در مجالس مختلف سخنرانى مى كند و افكار خود را براى ديگران بازگو مى كند.
حرف هاىِ او، نتيجه يك "جريان فكرى" است. يك جريان فكرى كه از زمان هاى دور، شروع به فعاليت كرد و در آينده هم ادامه خواهد داشت، اين جريان فكرى خود را به ظاهر شيعه مى داند ولى تلاش مى كند جامعه شيعى را چند قدم به باورهاىِ وهّابيّت نزديك كند.
اينجاست كه وظيفه ما سنگين مى شود و هر كس به قدر توان خويش بايد به دفاع از مكتب شيعه بپردازد، بايد به هوش باشيم و به سخنان آن جريان فكرى پاسخ بدهيم. اين رسالت بزرگى است كه خدا بر دوش ما نهاده است، اگر به اين رسالت خود به خوبى عمل كنيم آن جريان فكرى در هدف خود، ناكام مى شود.
هر چند كه "آقاى سخنگو" در لباس روحانيّت شيعه است ولى تفاوت زيادى بين او و بين روحانيّت اصيل شيعه وجود دارد، به اميد آن روز كه مردم به آن بلوغ فكرى برسند و بدانند كه راه را بايد از چه كسى بجويند و دين را از كه بياموزند.
روحانيّت اصيل شيعه همواره نگهبان باورها بوده اند، اين سخن پيامبر است: "هر زمان كه بدعتى آشكار شد، بر عالِم واجب است تا علم خود را آشكار كند". در طول تاريخ، هر زمان كه طوفان شبهه ها برپا شد، آن علماى راستين به ميدان آمده اند و از سرزنش هيچ كس هم نهراسيدند، اكنون وظيفه ماست كه راه آنان بزرگواران را بپيماييم و قدم در راه آنان بنهيم.
مهدى خداميان آرانى
شهريور 1397