معتبرترين كتاب شيعه، كتاب "كافى" است كه شيخ كلينى آن را در قرن چهارم هجرى نوشته است، اكنون مى خواهم حديثى را از اين كتاب بنويسم، من بر اين باورم كه اين حديث، بسيار معتبر است زيرا همه كسانى كه آن را نقل كرده اند مورد اعتماد بوده اند، اين حديث از امام صادق(عليه السلام) است، آن حضرت چنين فرموده است: "وقتى شخصى براى مؤمنى دعا مى كند، خدا روزى خود آن شخص را زياد مى كند و بلاها را از او دور مى گرداند".
آرى، دعا براى مؤمن باعث مى شود كه رحمت خدا به جوششش بيايد، اينجاست كه رزق و روزى همانند ابر بهار باريدن مى گيرد و بلاها از آن شخص دور مى گردد.
وقتى من اين حديث را خواندم به فكر فرو رفتم، زيرا فهميدم خدا خيلى دوست دارد كه ما، مؤمنان را دعا كنيم، وقتى در حق مؤمنان دعا مى نماييم خدا رحمت گسترده خود را نازل مى كند، چه بسا قرار است من به بيمارى سختى مبتلا شوم يا گرفتارى خاصى براى من پيش آيد، ولى وقتى براى مؤمنان دعا مى كنم خدا آن بيمارى يا بلا را از من دور مى كند.
اگر دعا به مؤمنان اين آثار را دارد، پس دعا به تو كه مولاى مؤمنان هستى چه آثارى خواهد داشت؟ روشن و واضح است كه اگر من براى تو دعا كنم و ظهور تو را از خدا بخواهم، خدا رحمت بيشترى بر من نازل مى كند و فقر، فلاكت و بلاها را از من دور مى گرداند.