خيلى از ما به زيارت حرم "عبدالعظيم حسنى" در "شهر رى" رفته ايم، او امامزاده اى باعظمت است و شيعيان به او علاقه زيادى دارند، وقتى كسى نمى تواند به كربلا برود اگر به حرم او برود خدا به او ثواب زيارت كربلا مى دهد.
او حديث مهمى را روايت كرده است، من مى خواهم آن حديث را در اينجا بازگو كنم، او آن حديث را از امام جواد(عليه السلام) از حضرت على(عليه السلام) نقل كرده است، آرى، حضرت على(عليه السلام)فرمودند: "زمانى مى آيد كه مهدى ما از ديده ها پنهان مى شود و روزگار غيبت به درازا مى كشد، گويا من شيعيان خود را مى بينم كه در آن روزگار به دنبال پناهگاهى مى گردند امّا پناهى نمى يابند. هر كس در آن روزگار بر دين خود ثابت بماند و در دلش به خاطر طولانى شدن غيبت امامش، شك و ترديد نيايد در روز قيامت با من در درجه و مقام من خواهد بود".
آرى، درست است كه در روزگار غيبت، سختى ها پشت سر هم مى آيند و فتنه ها هجوم مى آورند و سپاه شيطان جلوه نمايى مى كند، ولى كسى كه در اعتقادش ثابت بماند و شك به دل خود راه ندهد و بر عهد ولايت پايدار بماند در روز قيامت در بالاترين نقطه بهشت، همسايه حضرت على(عليه السلام) خواهد بود. شايد عدّه اى از اين جمله من تعجّب كنند، من چاره اى ندارم جز اين كه عبارت عربى حديث را در اينجا نقل كنم: "فَهُوَ مَعي في دَرَجَتي يَومَ القيامَةِ": "او در روز قيامت با من و در درجه من خواهد بود".
چقدر خوب بود كه ما اين جمله عربى را حفظ مى كرديم و هر گاه كه شيطان مى خواست ما را نااميد كند، اين جمله را بازگو مى كرديم كه از دسيسه هاى او نجات پيدا كنيم، شيعه در روزگار غيبت اين قدر مقام و ارزش پيدا مى كند، وقتى كه سياهى ها همه جا را فرا مى گيرد، آن شيعه اى كه با دعاى ظهور به عهد خود وفادار مى ماند چنين مقامى پيدا مى كند.
مولاى من! دعا براى ظهور تو، نشانه پايدارى و ثبات در دين و ايمان است، اگر كسى شك و ترديد داشته باشد كه دعا نمى كند، پس هر كس كه با اخلاص براى ظهور تو دعا مى كند، در بهشت همسايه حضرت على(عليه السلام) خواهد بود، خوشا به حال چنين كسى كه اين قدر ارزش و مقام دارد! شايد مردم به او توجهى نكنند، چه بسا او را خوار و ذليل بپندارند، امّا زندگى دنيا چند روز بيشتر نيست، مهم اين است كه حضرت على(عليه السلام) قدر و جايگاه او را مى شناسد و اين گونه او را در بهشت در كنار خود جاى مى دهد.