در اينجا مى خواهم حديث ديگرى از پيامبر نقل كنم، آن حضرت فرمود: "اگر شخصى ببيند برادر مسلمانش غم و غصّه اى دارد پس با جمله اى غم و غصه او را برطرف كند پس آن شخص در سايه رحمت خدا خواهد بود و تا زمانى كه در حال گفتگو با آن مسلمان است رحمت خدا بر او فرود مى آيد".
آرى، وقتى من مى بينم كسى گرفتار غم و اندوهى شده است پس اگر در حضور او دست به دعا بردارم و در حق او دعا كنم، دل آن مؤمن شاد مى شود، پس خدا مرا در سايه رحمت خود قرار مى دهد و تا زمانى كه دعا مى كنم رحمت خدا بر من نازل مى شود.
اين روزگار، روزگار غربت و مظلوميت توست، تو همان آقايى هستى كه مردم تو را از ياد برده اند! من فداى تو بشوم كه آواره بيابان ها هستى و از همه جا طرد شده اى! من فداى شما بشوم تنها و غريب مانده اى! دشمنان براى تو نقشه ها مى كشند، اگر به تو دسترسى پيدا كنند مى خواهند تو را قطعه قطعه كنند.
اكنون كه معلوم شد تو در غم و غصه اى و گرفتار سختى ها هستى و در زندان غيبت گرفتار شده اى، اگر براى تو دعا كنم و از خدا بخواهم ظهور تو را برساند و تو را از اين سختى ها نجات بدهد، پس حتماً دل تو شاد مى شود، زيرا تو صداى مرا مى شنوى و از دعاى من باخبرى. وقتى پيامبر وعده داد كه اگر دل برادر مؤمن خود را با جمله اى شاد كنم، در سايه رحمت خدا قرار مى گيرم، پس اگر با دعايى دل تو را (كه آقاىِ مؤمنان هستى) شاد كنم حتماً رحمت خاص خدا بر من نازل مى شود، آرى، تا زمانى كه زبانم به دعا براى تو گوياست، آن رحمت خدا بر من نازل مى شود و من در سايه رحمت خدا هستم...