يادش به خير! روزهايى كه در مدرسه بوديم و معلّمان ما، هر سال به ما مى گفتند كه درباره اين موضوع انشا بنويسيد: علم بهتر است يا ثروت؟
ما هم با آن ذهن كودكانه خود چيزهايى مى نوشتيم و مى گفتيم كه علم بهتر است.
وقتى كمى بزرگ شديم ديدم كه جامعه ما اين را قبول ندارد، اين جامعه، ثروت را بهتر از علم مى داند.
آرى! ما ايرانى ها خوب شعار مى دهيم و مى گوييم كه علم بهتر است، امّا باور ما چيز ديگر است و همين نكته باعث عقب ماندگى ما از خيلى چيزها شده است.
در روزگار جوانى مثل خيلى ها باور داشتم كه ثروت بهتر از علم است، مدّت ها گذشت تا فهميدم كه حقيقت چيست. اكنون ديگر يقين دارم علم بهتر از همه چيز است.
حتماً مى پرسى: چرا اين سخن را مى گويم؟
مى خواهم در جواب اين سؤال تو، سخنى از حضرت على(عليه السلام) برايت بنويسم:
آن حضرت فرمود: به چند دليل علم بهتر از ثروت است:
1 - پيامبران و خوبان دنيا از خود، علم به يادگار گذاشتند و ستمكاران دنيا، ثروت را به يادگار گذاشتند، پس علم و دانش، ميراث خوبان است و ثروت، ميراث ستمكاران.
حالا بگو بدانم آيا بهتر نيست من به دنبال ميراث پيامبران باشم؟
2 - علم هرگز با انفاق كم نمى شود، تو مى توانى از علم خودت هزاران نفر را بهره مند كنى و اين كار ذرّه اى از سرمايه علمى تو كم نمى كند، امّا اگر ثروتى براى خود جمع كنى، وقتى آن را به ديگران بدهى از آن كم مى شود.
آيا بهتر نيست من در جستجوى چيزى باشم كه با انفاق كردن كم نمى شود؟
3 - وقتى ثروتى را براى خود جمع مى كنى بايد هميشه مواظب آن باشى تا كسى آن را به سرقت نبرد، تو بايد نگهبان ثروت خود باشى، امّا علم نگهبان توست، هيچ كس نمى تواند آن را از تو بربايد.
4 - اگر همه ثروت دنيا براى تو باشد، اين ثروت فقط تا لحظه مرگ مال توست، وقتى چشم از اين دنيا ببندى ديگر مال تو نيست، تو از همه دنيا فقط يك كفن مى توانى با خود ببرى، امّا وقتى تو علم و دانش كسب مى كنى و شناخت و معرفت نسبت به خدا پيدا مى كنى، اين علم را با خود به آن دنيا مى برى و از آن بهره مى گيرى.[5]