نگاه كن! آن دوازده نفر را مى بينى؟ آنها "حوّاريّون" هستند. حوّاريّون كسانى هستند كه از ياران عيسى(عليه السلام) بوده و براى نشر دين آن حضرت تلاش مى كنند.
فكر مى كنم الان آنها به ديدار عيسى(عليه السلام) مى روند، آيا موافقى ما هم همراه آنها برويم.
عيسى(عليه السلام) زير سايه آن درخت نشسته است، حوّاريّون جلو مى روند، سلام مى كنند و مى نشينند. هر كدام از آنان سخنى مى گويد و سؤالى مى پرسد. همه جواب سؤال هاى خود را مى شنوند.
بعد از لحظاتى، عيسى(عليه السلام) رو به آنها مى كند و مى گويد:
ــ ياران من! امروز از شما خواسته اى دارم. اميدوارم كه شما خواسته مرا بپذيريد و آن را رد نكنيد.
ــ هر چه از ما بخواهى ما قبول مى كنيم.
وقتى عيسى(عليه السلام) اين سخن را مى شنود، از جاى خود بلند مى شود، به كنار چشمه اى كه در آن نزديكى است مى رود، ظرف خود را پر از آب مى كند و برمى گردد.
نگاه كن! او مى خواهد پاى ياران خود را بشويد! آنها مى خواهند مانع بشوند كه عيسى(عليه السلام) به آنها مى گويد: شما قول داديد كه خواسته مرا قبول كنيد.
ياران همه با تعجّب به يكديگر نگاه مى كنند، اين چه كارى است كه عيسى(عليه السلام)انجام مى دهد؟
يكى از آنها چنين مى گويد:
ــ اى عيسى! ما بايد پاى شما را مى شستيم، چرا شما اين كار را كرديد؟
ــ من اين كار را كردم تا شما بدانيد كه دانشمند بايد براى ديگران تواضع و فروتنى نمايد. من اين گونه براى شما فروتنى كردم تا شما پس از من نسبت به مردم متواضع باشيد.
ــ چرا دانشمند بايد اين قدر فروتن باشد؟
ــ آيا ديده ايد كه در سنگ سخت، گياهى برويد؟ گياه در زمين نرم جوانه مى زند و رشد مى كند. شما اگر بخواهيد علم و دانش را به مردم فرا دهيد بايد تواضع كنيد، هرگز با تكبّر و غرور نخواهيد توانست گياه علم و دانش را در ميان دل هاى مردم بكاريد.[36]