بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ
خيلى دلم مى خواست اوّلين نوشته هاى من در مورد تو باشد، امّا چنين نشد، زيرا نوشتن براى تو به اين سادگى ها نيست، بايد توفيق، رفيق راهم مى شد.
اكنون نمى دانم چگونه از تو تشكّر كنم، به من توفيق دادى تا براى دوستان خوبت از سخنانِ زيبايت بنويسم. اميدوارم كه توانسته باشم قدمى هر چند كوتاه براى بيان خوبى ها و مهربانى هاى تو برداشته باشم.
در ميان كتاب هاى مختلف به جستجو پرداختم، بيشتر به دنبال گفتگوهايى بودم كه تو با پيامبران خود داشته اى، سعى كردم كه پيام اصلى سخنان تو را براى بندگان خوبت بيان كنم.
اكنون كه بر من منّت نهاده اى و توفيق نوشتن اين كتاب را به من دادى، چشمم به لطف و مهربانى توست. اگر لطف ديگرى كنى ممنون تو هستم، من آرزو دارم كه اين كتاب بتواند جوانان را قدرى با مهربانى تو آشناتر كند.
دوستت دارم و هميشه منتظر مهربانى هاى تو هستم. اى خداى خوب من!
بنده شرمنده تو، مهدى
خرداد 1390