تو انسان را آفريده اى و به او عقل داده اى تا بتواند با كمك آن، راه درست را از راه نادرست، تشخيص دهد.
من نمى دانستم كه تو عقل را قبل از خلقت انسان آفريده اى، تا اين كه سخن پيامبرت را شنيدم. او براى من چنين گفت كه تو وقتى عقل را آفريدى با او سخن گفتى.
تو با عقل اين چنين سخن گفتى:
به عزّت و جلال خودم، سوگند كه تو عزيزترين موجودى هستى كه من تاكنون آن را آفريده ام!
هيچ آفريده اى به زيبايى و كمال تو نمى رسد!
بندگان من فقط به كمك تو مى توانند مرا شناخته و يكتاپرست شوند.
آنان به خاطر تو به سوى عبادت و اطاعت من رو خواهند آورد.
هر كس از گناه و زشتى دورى كند، از تو كمك گرفته است...*P*41