خدايا! خودت مى دانى كه من غمى به دل دارم كه هيچ كس غير از خودت نمى تواند اين غم را از دل من بزدايد، براى همين از تو مى خواهم به من نظر رحمتى كنى و دل مرا به لطف خود شاد كنى.
خدايا! من آرزويى دارم كه جز تو هيچ كس ديگر نمى تواند مرا به آن آرزو برساند، من حاجتى دارم كه فقط تو مى توانى آن را برآورده كنى.
خدايا! اكنون كه به من اجازه دادى تا تو را صدا بزنم و با تو سخن بگويم، پس دعايم را مستجاب كن و مرا به آرزويم برسان!
خدايا! از تو مى خواهم آن گونه نظر لطف و رحمت خود را شامل حالم كنى كه بعد از آن ديگر هرگز از تو دور نشوم.
خدايا! آن چنان بركتى به زندگى من بده كه ديگر بعد از آن، محتاج هيچ كس غير از خود تو نباشم.
خدايا! توفيقم بده كه همواره تو را به خاطر نعمت هايى كه به من داده اى شكر كنم.
نياز مرا به خودت را، روز به روز افزون گردان و از ديگران بى نيازم كن! كارى كن كه فقط به درگاه تو روى آورم.
خدايا! من به تو پناه مى برم از اين كه جواب خوبى هاى تو را با بدى بدهم!
من به فكر آن هستم تا همه مردم از دست من راضى باشند، براى خشنودى آنها برنامه ريزى مى كنم، مى خواهم رابطه خوبى با آنها داشته باشم، امّا نمى دانم مرا چه شده است كه به فكر اين نيستم تا تو را از خود راضى و خشنود كنم.
خدايا! به تو پناه مى برم از اين كه در زندگى ام كارى انجام بدهم كه آن كار براى تو نباشد و رنگ و بوى تو را نداشته باشد; خودت كارى كن كه همه كارهاى من فقط به خاطر تو باشد.
خدايا! من از اين كه به دنيا دلبسته شوم و دنيا همه هستى من شود به تو پناه مى برم.
خدايا! چگونه باور كنم كه تو مرا در روز قيامت به خاطر گناهانم عذاب كنى؟ مگر رحمت و مهربانى تو همه جهان هستى را فرا نگرفته است؟
از تو مى خواهم مرا ببخشى و از گناهم چشم بپوشى كه بخشش من، چيزى از بزرگوارى تو كم نمى كند، تو بى نياز از همه چيز هستى و تو دانا و توانايى!
خدايا! امشب از توبه هاى خود توبه مى كنم! بارها و بارها توبه كردم و گفتم ديگر گناه نمى كنم، ولى باز شيطان فريبم را داد و توبه خود را شكستم!
خدايا! توبه مرا قبول كن و به خاطر زيادىِ گناهانم از من روى برمگردان!
خدايا! اين توبه مرا، توبه اى واقعى قرار بده! توبه اى كه تو آن را قبول كنى و از من راضى شوى.
من بنده روسياه تو هستم و از تو مى خواهم تا مرا از گناه بازدارى، مرا در دژ محكم خويش قرار دهى تا ديگر هرگز هوس گناه نكنم.
درست است كه من گناهكارم، امّا از تو مى خواهم توبه ام را قبول كنى و كارى كنى كه ديگر هيچ گناهى انجام ندهم و در لحظه مرگ از من راضى باشى، آن لحظه اى كه من به ديدار تو مى آيم، تو مرا قبول كنى و كارى كنى كه همه فرشتگان و دوستان خوبت، به حال من غبطه بخورند و آرزو كنند كه كاش جاى من بودند.
خدايا! من به گناهان خويش نزد تو اعتراف مى كنم و از تو مى خواهم كارى كنى كه هيچ كس از گناهانم باخبر نشود و آبروى من نزد هيچ كس نرود.
بارخدايا! تو از هر عيبى پاك و منزه هستى، تو خداى همه خوبى ها هستى، من خطا كردم و بر خودم ظلم كردم، من بودم كه نافرمانى تو كردم، اكنون از تو مى خواهم تا گناهم را ببخشى كه تو خدايى مهربان و بخشنده هستى.
خدايا! من قبول دارم كه گناهانم بسيار زياد است، امّا وقتى گناهان زياد من در مقابل عفو تو قرار مى گيرند، بسيار كوچك به نظر مى آيند، زيرا كه عفو و بخشش تو بى انتهاست.*P*7