واى بر من! با اين گناهانى كه انجام داده ام، نمى دانم چگونه شده است كه من گناهان خود را فراموش كرده و از ياد برده ام كه براى روز قيامت چه عذابى در انتظار من خواهد بود. نمى دانم چرا به حال خود فكر نكرده ام.
واى بر من! اگر گرفتار عذابى شوم كه نتيجه گناهانم است، واى بر من! اگر خداى من به رحم نكند و مرا نبخشد!
واى بر من! اگر روز قيامت در مقابل همه آبروى من برود و همه از گناهان من باخبر بشوند.
واى بر من! اگر روز قيامت صورت من سياه شود و همه با يك نگاه بفهمند كه من گناهكارى هستم كه خدايم مرا نبخشيده است.
مولاى من! من به تو گمان زيبا دارم، اميد دارم كه تو گناه مرا ببخشى، از تو مى خواهم توبه ام را قبول كنى و از همه گناهانم درگذرى و اميدم را نااميد نكنى.
خدايا! من تو را با آن اسمى مى خوانم كه تو دوست دارى بندگانت تو را با آن بخوانند، صدايم را بشنو و دعايم را مستجاب كن.*P*19
خدايا! از تو مى خواهم كارى كنى كه من وقت خود را صرف آن چيزى كنم كه مرا براى همان آفريده اى، كمكم كن تا به كسب معرفت و شناخت خودت بپردازم و براى سفر آخرتم توشه برگيرم.*P*20
خدايا! اگر تو با رحمت خودت مرا از شرّ گناهانم نجات ندهى، هيچ كس ديگر نمى تواند مايه نجات من شود، من غير از تو كسى را ندارم كه به او پناه ببرم، تو خداى خوب من هستى، تو همان خدايى هستى كه با بخشش خود به سوى من مى آيى، تو هميشه با عفو و بخشش با من روبرو مى شوى، امّا من هر وقت به سوى تو مى آيم، كوله بارى از گناه با خودم دارم، يك وقت نشد كه به درگاه تو بيايم و گناهى همراه خود نداشته باشم!
خدايا! من هنگامى كه گناه مى كردم، تو را از ياد بردم، ولى تو اكنون مرا از ياد مبر! نكند گناه من باعث شود كه تو صدايم را نشنوى و جوابم را ندهى! تو خداى مهربان هستى، آرى! من هر وقت و در هر حال به درِ خانه تو آمدم، تو جواب مرا داده اى و نااميدم نكرده اى.*P*21