بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ
نزد تو آمده بودم تا با تو مشورت كنم كه آيا اين كتاب را بنويسم يا نه. به من رو كردى و گفتى: "چرا مى خواهى به اين روش بنويسى؟ مانند كتاب هاى قبلى ات بنويس، بگذار كتاب هايت فقط از حديث و تاريخ بهره بگيرد". تو برايم خيلى عزيز بودى، براى همين يك سال به آنچه گفتى فكر كردم ولى سرانجام امشب تصميم خودم را گرفتم، بين سخن تو و دلم، مدّت ها ستيز بود و سرانجام دل، پيروز اين ميدان شد!
خودت مى دانى سال هاست كه مى نويسم، صد كتاب را به آن روشى كه تو مى پسندى نوشتم، ولى اين بار مى خواهم روش جديدى برگزينم، نتيجه همه آنچه تا حال آموخته ام اهميّت قُرب معنوى به اهل بيت(عليهم السلام) است، از قرآن و احاديث آموخته ام كه در مشكلات به اهل بيت(عليهم السلام) توسّل بجويم و از آنان استمداد بطلبم كه آنان بندگان برگزيده خدايند و تنها راه رسيدن به لطف اويند.
نمى دانم چقدر فرصت دارم، مرگ بى خبر مى آيد، بايد مهربانى ها و كرامت هاى حضرت فاطمه(عليها السلام)را براى دوستانم بازگو كنم، دوست دارم مردم بدانند كه پشت پرده خبرهايى است... .
در اين كتاب، ابتدا سى كرامت نقل كرده ام سپس در فصل دوم به چند بحث پرداخته ام: "آيا خواب حجّت است؟ چگونه مى شود به خواب اعتماد كرد؟ چرا در بيشتر ماجراهاى اين كتاب، افراد را گمنام گذاشته ام؟". فكر مى كنم اگر تو در ابتدا، فصل دوم كتاب را بخوانى، بهتر باشد!
اكنون نمى دانم چگونه خدا را سپاس گويم كه قلب مرا با عشق فاطمه(عليها السلام)عجين كرد، من لياقت اين عشق را نداشتم، خدا بر من منّت نهاد و با دلم چنين كرد، اكنون تك تك كلمات اين كتاب را مى بوسم، زيرا اين واژه ها، بوى محبوب مرا مى دهد...
مجنون را ديدند كه به ميان كوچه اى آمده است و در و ديوار را مى بوسد، مردم از كار او تعجّب كردند و از او علّت اين كار را جويا شدند. او در پاسخ گفت: "مگر نمى دانيد محبوب من از اين كوچه عبور كرده است؟"...
مهدى خداميان آرانى
آبان ماه 1396