فكر كنم ديگر دانسته اى كه چرا خدا خودش پيامبران و امامان را انتخاب مى كند، زيرا فقط خداست كه مى داند چه كسى معصوم است و هرگز گناه نكرده است، وقتى ثابت شد كه پيامبران و امامان بايد معصوم باشند، پس انسان ها نمى توانند پيامبران و امامان را انتخاب كنند، زيرا انسان ها نمى دانند چه كسى معصوم است و گناه نكرده است. ممكن است يك نفر در ظاهر خيلى آدم درستكارى باشد، امّا در قلب خود، نفاق داشته باشد و دورو باشد.
در طول تاريخ، خيلى از افراد براى رسيدن به پست و مقام، ظاهرفريبى كرده و مردم را گول زده اند، آن افراد در ظاهر هيچ گناهى نمى كردند، هميشه اهل نماز و طاعت بودند، امّا همه نمازهاى آنان، براى رسيدن به دنيا بود.
شايد ماجراى "عبدالملك مروان" را شنيده باشى، او در مدينه زندگى مى كرد و بيشتر وقت ها در مسجد پيامبر مشغول نماز و قرآن خواندن بود، وقتى به او خبر دادند كه او را به عنوان "خليفه" انتخاب كرده اند، از جا برخاست و قرآن را به كنارى انداخت و رو به قرآن چنين گفت: "اين لحظه جدايى من از توست!". اين گونه بود كه او پنجمين خليفه حكومت بنى اُميّه شد و ستم هاى فراوانى نمود و با حقّ و حقيقت دشمنى كرد.
اين ماجرا يكى از هزاران ماجرايى است كه در تاريخ روى داده است، اگر قرار باشد كه پيامبران و امامان را مردم انتخاب كنند، به سادگى فريب مى خورند، هيچ كس جز خدا از راز دل انسان ها خبر ندارد. به تازگى سخنرانى شخص منحرفى را شنيدم كه توبه كرده بود، او چنين مى گفت: "من به مسجد مى رفتم و در جلو چشم مردم نماز مى خواندم و در نماز چقدر گريه مى كردم تا مردم را فريب بدهم، ولى همه اين نمازهاى من، بدون وضو بود!". وقتى از او سؤال شد كه چرا نماز خود را بىوضو مى خواندى، او در پاسخ گفت: "من براى فريب مردم از نيروهاى شيطانى بهره مى بردم، اگر نماز را با وضو مى خواندم، همه نيروهاى شيطانى خود را از دست مى دادم!".
سخن در اين است كه فقط خدا از همه رازها با خبر است، مى داند در قلب چه كسى، ايمان و تقوا جاى گرفته است و چه كسى براى رياكارى و مردم فريبى عبادت مى كند، براى همين است كه انتخاب پيامبران و امامان فقط با خداست، او هر كسى را شايسته اين مقام بداند براى اين مقام برمى گزيند. فقط كسى كه مقام عصمت دارد شايستگى هدايت و رهبرى جامعه را دارد، چنين كسى از هر خطايى به دور است و هرگز خطا نمى كند، چنين كسى مى تواند جامعه را به رستگارى برساند.
خدا از همه ما خواسته است تا ولايت اهل بيت(عليهم السلام) را قبول كنيم و از رهبران شيطانى دورى كنيم، رهبرانى كه مردم را به سوى آتش جهنّم مى برند، هر كس كه از غير اهل بيت(عليهم السلام) پيروى كند، فريب شيطان را خورده است. شيطان قسم خورده است كه انسان ها را گمراه كند و براى اين هدف خود تمام تلاش خود را مى كند.
افسوس كه در اين دنيا عدّه اى از انسان ها، رهبرى كسانى را مى پذيرند كه دشمن اهل بيت(عليهم السلام) هستند، به دنبال دسيسه هاى شيطان مى روند و پايشان مى لغزد، البتّه خدا راه را براى همه مشخّص كرده است، همه مى توانند به سوى هدايت و رستگارى بيايند، امّا آنان به اختيار خود راه نادرست را انتخاب مى كنند، هر كس كه از راه سعادت رو برگرداند و به گمراهى خويش ادامه دهد، به خود ضرر مى زند.