امام امين خدا در روى زمين است، او حجّت خدا بر بندگان است، حتماً براى تو پيش آمده است كه تلاش كرده اى براى شخصى كه سخن تو را قبول ندارد، دليلى بياورى، آن دليل تو، همان حجّت توست. وقتى تو براى ثابت كردن سخن خود، دليل مى آورى، در زبان عربى، به اين دليل تو، "حجّت" مى گويند.
وقتى روز قيامت بر پا شود، خدا به مردم مى گويد: اى مردم! من خاندان پيامبر را به عنوان رهبران شما انتخاب نمودم، چرا از آنان پيروى نكرديد؟ چرا بيراهه رفتيد؟ چرا به سخنان آنان گوش فرا نداديد؟ چرا براى خودتان خليفه تعيين كرديد و دين مرا تباه ساختيد؟
به همين جهت است كه امام را "حجّت خدا" مى گويند، يعنى امام دليل و برهان خداست، خدا راه سعادت را براى مردم روشن نمود، به آنان دستور داد تا از امام پيروى كنند، هر كس از امام اطاعت كرده باشد، اهل بهشت خواهد بود و هر كس تخلّف كرده باشد، خشم خدا را براى خود خريده است.
امام از همه خطاها به دور است، جز سخن حقّ نمى گويد، اگر به چيزى امر كند، امر او از طرف خداست، اگر از چيزى نهى كند، آن نهى هم از طرف خداست، خدا به او علم فراوان داده است، اگر مردم با جان و دل تسليم او باشند و خود را به او بسپارند، دين آسمانى در جامعه نظام مى يابد و مسلمانان سربلند مى شوند و منافقان خشمگين مى شوند و كافران از بين مى روند.
امام يگانه دوران خود است، هيچ كس را نبايد به او شبيه دانست، هيچ كس در مقام و عظمت به او نمى رسد، امام شبيه و مانند ندارد، او از هر جهت بر ديگران برترى دارد، خدا اين مقام را به او عطا كرده است، به خاطر همين است كه خدا ولايت امام را بر ما واجب كرده و از ما خواسته است تا تسليم امرِ امام باشيم. ولايت امام، ولايت خداست، خدا اين مقام را به او داده است، پس ما بايد در مقابل فرمان امام، تسليم باشيم.

* * *

به راستى آيا ما مى توانيم همه جهات نفع و ضرر خود را درك كنيم؟ آيا مى دانيم كارى را كه الان انجام مى دهيم دقيقاً چه اثرى در اين دنيا و آخرت ما دارد؟ آيا ما به آخرت علم داريم و اسرار رستگارى براى آن جهان را مى دانيم؟ علم و دانش ما هرگز به آنجا نمى رسد، ما راهى نداريم جز اين كه از كسانى پيروى كنيم كه خدا به آنان عصمت و علم فراوان داده است و آنان را براى هدايت ما فرستاده است.
آرى، درك ما از نفع و ضررمان محدود است، ما آينده را نمى دانيم، ويژگى هاى جهان آخرت را خبر نداريم، خدا امام را براى ما قرار داده است تا دست ما را بگيرد و در مسير رستگارى راهنمايى كند، اگر ما به امام پناه ببريم و خود را زير نظر او قرار بدهيم و از سخنانش پيروى كنيم، به سعادت مى رسيم.
امام امين خداست، امام در مسؤوليتى كه خدا به او داده است ذرّه اى كوتاهى و خيانت نمى كند، او نزد خدا به درجه اى از اعتبار رسيده است كه خدا او را "امين" تشخيص داده است، او صلاحيّت لازم براى هدايت مردم را دارد و امانت دار خداست، خدا كار هدايت مردم را به دست او سپرده است.
البتّه اين كه خدا كار هدايت مردم را به امام سپرده است باعث نمى شود تا كار از دست خدا خارج شود، خدا همواره بر همه چيز قدرت دارد و قدرت او محدود نمى شود، امام مردم را به همان شكلى كه خدا مى خواهد تربيت مى كند و آنان را در مسيرى كه خدا مى خواهد به كمال مى رساند.
امام چيزى را مى خواهد كه خدا خواسته است. قلب امام جلوه اى از اراده خداست، هر چه خدا اراده كند امام هم همان را مى خواهد، امام از پيش خودش چيزى را اراده نمى كند، او تسليم فرمان خداست، هر آنچه خدا بخواهد، امام فقط آن را انجام مى دهد.