"اباصَلت" يكى از ياران امام رضا(عليه السلام) بود، روزى از روزها نزد آن حضرت رفت و چنين گفت:
ــ آقاى من! شنيده ام كه ثواب لا إله إلاّ الله اين است كه انسان مى تواند به چهره خدا نگاه كند. نظر شما درباره اين سخن چيست؟
ــ اى اباصلت! بدان كه خدا چهره و صورت ندارد، هر كس بگويد كه خدا مانند انسان ها چهره و صورت دارد، كافر شده است.
ــ پس منظور از اين حديث چيست؟
ــ خدا پيامبران و نمايندگان خود را به عنوان چهره خود (وجه الله) معرّفى كرده است. يعنى هر كس، دين خدا و معرفت و شناخت او را مى خواهد، بايد نزد پيامبران و نمايندگان خدا برود، فقط آن ها هستند كه مى توانند معرفت و شناخت واقعى را براى مردم بيان كنند. آنانى كه لا إله إلاّ الله بگويند در روز قيامت مى توانند با پيامبران و نمايندگان خدا همراه باشند و آنان را ببينند و اين ثواب بزرگى براى اهل ايمان است.
وقتى "اباصلت" اين سخن را شنيد به فكر فرو رفت، او فهميد كه "وجه الله: چهره خدا"، لقبى است كه خدا به پيامبر و امامان داده است، شايد كسى سؤال كند چرا خدا اين لقب را براى آنها انتخاب كرده است. چه رمز و رازى در آن نهفته است؟
وقتى تو به ديدار بزرگى مى روى، با كمال احترام روبروى چهره آن شخص مى ايستى و سلام مى كنى، تو هيچ وقت نمى روى به چهره او پشت كنى و سلام بنمايى، چهره يك انسان، رو و سوى او را مشخّص مى كند، چهره انسان، راه توجّه كردن ديگران به او مى باشد.
امروز خدا امام زمان را به عنوان "چهره خود" معرّفى كرده است، خدا مى خواهد به بندگان خود بگويد: "اگر با من كارى داريد بايد ولايت امام زمان(عليه السلام) را قبول داشته باشيد و به او عشق بورزيد". آرى نمى شود كسى امام را نشناسد و دم از عشق به خدا بزند! خدا اين را قبول ندارد.
آرى، امام زمان راهى است كه مردم به اين وسيله مى توانند به خدا توجّه كنند، دين و معرفت خدا فقط از اين راه براى انسان به دست مى آيد، اگر كسى بخواهد بندگى خدا را بنمايد و به معرفت خدا برسد، چاره اى جز اين راه ندارد.