يك شب داشتم به دوران هاى مختلف تاريخى فكر مى كردم. با خود گفتم خوشا به حال كسانى كه در زمان پيامبر زندگى مى كردند، كسانى كه پيامبر را يارى كردند و با تمام وجود از دستورهاى آن حضرت اطاعت مى كردند. به راستى كه آنها بهترين مردم تاريخ بودند.
بعد از مدّتى فكرى به ذهنم رسيد، با خودم گفتم: ياران امام حسين(عليه السلام)كه در كربلا شهيد شدند از مردم همه زمان ها بهتر بودند، زيرا آنها جان خويش را فداى امام خود نمودند و اسلام واقعى را زنده نگه داشتند.
نمى دانم آيا تو هم با اين سخن من موافق هستى؟ آيا مى توانيم كسانى را پيدا كنيم كه از ياران امام حسين(عليه السلام) بهتر باشند؟
من مدّت ها بر اين عقيده بودم تا اين كه با سخنى از امام سجاد(عليه السلام)روبرو شدم. اين سخن برايم خيلى عجيب بود، من جواب سؤال خويش را در اين سخن يافتم.
امام سجاد(عليه السلام) به يكى از ياران خود چنين گفتند: "بدان كه روزگار غيبت امام دوازدهم، بسيار طولانى مى شود. آيا مى دانى بهترين مردم در همه زمان ها چه كسانى مى باشند؟ كسانى كه در زمان غيبت، زندگى مى كنند و به امامت امام زمان خود اعتقاد دارند و در انتظار ظهور هستند. آنها بهترين مردم همه زمان ها هستند. آنها خود مَظهَر ظهور هستند و گلِ سرسبد دنيا هستند".
دوست خوب من!
باور كن، تو خود كه در اين روزگار غيبت زندگى مى كنى اگر به وظيفه خود عمل كنى، از مردم همه روزگاران بهتر خواهى بود و نزد خدا مقامى بس بزرگ خواهى داشت.
"إنَّ أَهْلَ زَمانِ غَيبَتِهِ ... أَفضَلُ أَهلِ كُلِّ زَمان: همانا مردم روزگار غيبت امام زمان ... از مردم همه زمان ها بهتر مى باشند".
يعنى اگر تو بتوانى منتظر واقعى امام زمان باشى، حتّى از ياران امام حسين(عليه السلام) هم بهتر هستى.
درست است كه تو در روزگار غيبت قرار گرفته اى و از ديدار امام زمان خويش بى بهره اى، امّا مى توانى از اين شرايط به گونه اى استفاده كنى كه همه مردم تاريخ، حسرت درك و كمال تو را داشته باشند.
البتّه تو براى رسيدن به اين مقام بايد دو شرط را مراعات كنى:
الف : به امامت امام زمان خويش اعتقاد داشته باشى و در اين اعتقاد به يقين رسيده باشى و خود مظهر ظهور ايشان باشى. تو بايد سطح اطّلاعات و آگاهى خود را در زمينه امامِ خود زياد و زيادتر كنى و براى هر شكّ و شبهه اى، جوابى آماده داشته باشى.
ب : تو بايد منتظر واقعى باشى، يعنى همواره به ياد آن حضرت باشى و براى آمدنش لحظه شمارى كنى. فكر مى كنم خود مى دانى كلمه "انتظار" چه معنايى دارد و به چه كسى منتظر مى گويند. تو هم بايد با تمام وجودت هر لحظه و هر ساعت منتظر آمدن امام خويش باشى، كردار و رفتارت بايد به گونه اى باشد كه باعث خشنودى امام تو بشود، تو بايد يك مسلمان واقعى باشى، كسى كه به عمل، اسلام را قبول كرده است، نه اين كه فقط به اسم، مسلمان است!
دوست خوبم!
آيا دوست دارى ادامه سخن امام سجاد(عليه السلام) را برايت نقل كنم؟
گوش كن اين سخن امامِ تو است: "در روزگار غيبت كسانى هستند كه به اندازه اى از فهم و معرفت و شناخت مى رسند كه ديگر غيبت و حضور امام برايشان مساوى است. آنان مانند كسانى هستند كه در ركاب پيامبر بوده و براى دفاع از اسلام شمشير زده اند. آنان شيعيان واقعى و بندگان خوب خدا هستند". اكنون كه اين سخن را خواندى آيا باز هم از اين كه امام زمان تو غايب است، شكوه و گلايه مى كنى؟ تو مى توانى به جايى برسى كه ديگر حضور و غيبت براى تو فرقى نكند. اين وعده امام سجاد(عليه السلام)است.
خداوند عادل است و در حقّ هيچ كس ظلم نمى كند، خدا مى داند كه تو از امام زمان خود دور هستى، خدا خودش مى داند كه الان مصلحت نيست تا امام زمان ظهور كند، شايد صدها سال طول بكشد تا روزگار ظهور فرا برسد، امّا جاىِ هيچ نگرانى براى تو نيست. تو مى توانى به سطحى از آگاهى و شناخت برسى كه ديگر غيبت امام زمان و حضور او براى تو مساوى باشد.
خوشا به حال تو!
پس برخيز به وادى شناخت و معرفت امام زمان خويش قدم بگذار، ديگر بس است روزگارى كه فقط به احساس و شور اكتفا مى كردى. برخيز و به كسب شناخت و معرفت بپرداز.
امام سجاد(عليه السلام) راه را براى تو مشخّص كرد; كسب معرفت و آگاهى، راهى است كه تو را از همه سختى ها نجات مى دهد و تو را به نقطه اوج بندگى مى رساند.[1]