دوست خوب من! اكنون مى خواهم دعايى را براى شما بنويسم كه نائب دومِ امام زمان در عصر "غيبت صُغرى" آن را نقل كرده است:
خدايا! مرا در راه اطاعت از امام خود موفّق بدار، همان امامى كه او را از ديده ها پنهان نموده اى.
مى دانم كه امامِ من، منتظر فرمان توست تا به او دستور دهى و او ظهور كند.
خدايا! تو خود بهتر مى دانى كه چه موقع بايد اجازه ظهور امام مرا بدهى، پس به من صبرى عنايت كن تا در امر ظهور، عجله نكنم. خدايا! مرا در اين امر ظهور، بردبار قرار بده تا نه تعجيل آن را بخواهم و نه تأخير آن را!
خدايا! به تو پناه مى برم از اين كه به حكمت تو اعتراض كنم و بگويم: "چرا امام زمان ظهور نمى كند؟".
خدايا! از تو مى خواهم كه مرا تسليم حكمت خودت قرار دهى. آمين.[31]
? ? ?
دوست من! كمى در اين دعا فكر و تأمل كن، ما در اين دعا از خدا نمى خواهيم كه ديگر مشتاق ظهور نباشيم، بلكه اين دعا به ما مى آموزد كه از عجله كردن و اعتراض كردن به حكمت خدا دست برداريم. ما با تمام وجود براى ظهور دعا مى كنيم، امّا اگر خداوند دعاى ما را مستجاب نكرد هرگز به حكمت خدا اعتراض نمى كنيم.