امام صادق(عليه السلام) فرمود: "روزگارى فرا خواهد مى رسد كه امامِ تو از ديده ها پنهان مى شود و دوران غيبت از راه مى رسد، تو بايد بدانى كه در آن روزگار، خدا از بندگان خويش رضايت بيشترى دارد. خدا كسانى كه در آن شرايط بر عقيده مهدويّت باقى مانده اند را خيلى دوست دارد.
در آن روزگار شما هر صبح و شب منتظر ظهور باشيد و بدانيد كه غيبت امام در دل شيعيانِ واقعى، هرگز شكّ و شبهه اى وارد نمى كند، اگر خدا مى دانست كه با غيبت، بندگان خوبش دچار ترديد مى شوند هرگز امام زمان را از ديده ها پنهان نمى كرد".[9]

* * *

اسم من "زُراره" است، من يكى از ياران امام صادق(عليه السلام) هستم، يك روز آن حضرت رو به من كرد و چنين فرمود:
ــ روزگارى كه امام زمان از ديده ها پنهان شود، شيعيان ما در انتظار او خواهند بود، امّا مردم ديگر دچار شكّ خواهند شد، عدّه اى خواهند گفت كه اصلاً به دنيا نيامده است، عدّه اى هم به اين باور خواهند بود كه او از دنيا رفته است، امّا شيعه واقعى ما در انتظار آمدن او خواهد بود. آن روز همه مردم امتحان خواهند شد تا كسانى كه اهل شكّ و ترديد هستند از ديگران جدا شوند. آرى! آن روز، روز امتحان است. اگر تو در آن روزگار بودى تلاش كن تا همواره اين دعا را بخوانى.
ــ كدام دعا را؟
ــ دعايى را كه به تو مى آموزم بارها بخوان، دست به سوى آسمان بگير و با تمام وجودت، خداى خود را صدا بزن و چنين بگو:
"اى خداى من! از تو مى خواهم كه شناخت خودت را به من عنايت كنى زيرا اگر من تو را نشناسم، به پيامبر تو هم باور نخواهم داشت.
خدايا! از تو مى خواهم كه شناخت پيامبر خودت را به من بدهى كه اگر پيامبرت را نشناسم امام خود را هم نخواهم شناخت.
خدايا! از تو مى خواهم شناخت امام زمان را كه نماينده توست به من عطا كنى كه اگر امام زمان را نشناسم، گمراه خواهم شد و دين خود را از دست خواهم داد".[10]