آيا موافقى قصّه يك شهيد را براى تو بگويم، شهيدى كه به دستور خدا در آتش جهنّم انداخته مى شود.
تعجّب نكن!
اين قصّه، ساخته ذهن من نيست كه بخواهى اعتراض كنى!
اين سخن پيامبر اسلام است!
شايد نقل اين حديث براى عدّه اى خوشايند نباشد امّا وظيفه يك نويسنده اين است كه واقعيّت را بگويد!
آرى، من مى خواهم قصّه شهيدى را بگويم كه خدا او را از سر در آتش جهنّم مى اندازد.
روز قيامت فرا مى رسد، موقع حسابرسى است، نوبت به حسابرسى شهدا مى رسد.
عدّه زيادى از شهدا كه به خاطر خدا جهاد كرده اند به سوى بهشت مى روند.
آنها مى توانند دوستان خود را شفاعت كنند، خدا امروز مقامى بس بزرگ به آنها مى دهد.
شهدايى كه در ركاب پيامبر شمشير زده اند، افرادى مثل حمزه سيّدالشّهدا كه تا آخرين قطره خون خود براى يارى اسلام مبارزه كردند.
در اين ميان اسم شخصى را مى خوانند تا براى حسابرسى بيايد.
خداوند به او مى گويد:
"تو در دنيا چه كردى؟ چه عمل و كار خيرى انجام داده اى؟".
اين بنده خدا تعجّب مى كند!
اسم او در ليست شهدا است امّا چرا خدا با او اين گونه سخن مى گويد؟!
به هر حال او بايد جواب دهد، او با كمال افتخار مى گويد: بارخدايا! من در راه تو مبارزه نمودم و جان خويش را در اين راه فدا كردم.
خدا به او مى گويد: اى دروغگو! آيا تو براى من به جبهه رفتى؟، آيا به خاطر من جنگ كردى؟، من كه از دل تو آگاه بودم، تو در هنگام جنگ و مبارزه، مى خواستى شجاعت خود را به رخ همرزمان خود بكشى، تو مى خواستى تا همه از تو با بزرگى ياد كنند، تو به خاطر اسم و رسم جنگ كردى.
اين جا است كه اين شخص شرمنده مى شود، آبروى او پيش همه ريخته شده است، همه از او به نام شهيد ياد مى كردند، چقدر از او احترام كرده بودند، امّا امروز خدا او را دروغگو خطاب مى كند.
هيچ كس جرأت ندارد با تصميم خدا مخالفت كند.
اين شهيدِ راه نام و شهرت بوده است نه شهيد راه خدا!
به راستى خدا، با اين شهيد راه نام و شهرت، چه خواهد كرد؟
خدا رو به فرشتگان مى كند و مى گويد: "او را به جهنم بياندازيد".
اين گونه است كه او را در آتش جهنّم مى اندازند.[20]
باز تكرار مى كنم كه خدا با هيچ كس تعارف ندارد، خدا دشمن رياكاران است، او آتش جهنّم را براى رياكاران آماده كرده است.
و البتّه تو خود مى دانى كه من هرگز نخواستم مقام شهداى واقعى را كمرنگ نمايم.
همه ما آرزو داريم كه خدا روز قيامت شفاعت شهيدان را نصيبمان گرداند ولى من براى انجام وظيفه با قلم خود به شرح اين حديث پرداختم.
ما پيرو آن مكتبى هستيم كه سياهى جوهر دانشمند را برتر از سرخى خون شهدا مى داند.[21]