امروز كسانى تلاش مى كنند تا جوانان ما را از عقايد اصيل شيعه جدا كنند و سخنان باطلى را در جامعه مطرح مى كنند.اصل سخن آنان اين است: "انسان بايد پيرو مذهب عشق باشد و با هيچ كس دشمنى نكند، انسان عاشق، فرعون و موسى، ابليس و آدم را يكسان ببيند و به آن درجه از عرفان مى رسد كه به على(عليه السلام)، معاويه، عُمر و ابوبكر، عشق مىورزد و همه آنان را دوست مى دارد".
به راستى كه اين سخن، چقدر با باورهاى شيعه فاصله دارد! هر كس از راه قرآن و اهل بيت(عليهم السلام) جدا شود، به گمراهى مى افتد و راه سعادت را گم مى كند. نكند كه من هم مثل عدّه اى شده باشم كه محبتِ دشمنان اهل بيت(عليهم السلام)در دلم جاى كرده باشد! نكند من هم مثل عدّه اى به مذهبِ عشق، ايمان آورده باشم، همان مذهبى كه مى گويد من نبايد با هيچ كس (حتّى با ستمكاران) دشمنى كنم!
من براى زندگى در اين دنيا دو راه بيشتر ندارم، يا بايد به حزب خدا بپيوندم يا به حزب شيطان. وقتى من از دشمنان آل محمّد(عليهم السلام) بيزارى مى جويم، از شيطان و حزب او و دوستانش بيزار شده ام. حقيقت دين چيزى جز تولّى و تبرّى نيست. تولّى يعنى با دوستان خدا دوست بودن! تبرّى يعنى با دشمنان خدا دشمن بودن! دين يعنى اين كه من دوستان خدا را دوست بدارم و دشمنان خدا را هم دشمن بدارم! تبرّى، يعنى شيطان ستيزى و شيطان گريزى!

* * *

آقاى من! روزى از روزها به شيعيان خود رو كردى و چنين گفتى:
در جهنّم درّه اى وجود دارد كه به آن "درّه محيط" مى گويند، اگر ذرّه اى از آتش آن به زمين برسد، همه زمين نابود مى شود.
كسانى كه در جهنّم گرفتار عذاب هستند از عذاب آن درّه به خدا پناه مى برند!
در آن دّره، كوهى وجود دارد، هر كس در آن درّه هست از آتش آن كوه به خدا پناه مى برد.
در آن كوه، چاهى است كه هر كس در آن كوه است از عذاب آن چاه به خدا پناه مى برد...
در آنجا هفت صندوق است، در هر كدام از آن صندوق ها، يك نفر به عذاب گرفتارند.
آن هفت نفر اينان هستند:
1 - "قابيل" كه برادرش را به قتل رساند.
2 - "نمرود" كه با ابراهيم(عليه السلام) دشمنى كرد و آن حضرت را به آتش انداخت.
3 - "فرعون" كه ادعاى خدايى كرد.
4 - "يهودا" كه دين موسى(عليه السلام) را تحريف كرد.
5 - "بولس" كه دين عيسى(عليه السلام) را منحرف كرد و باعث گمراهى مردم شد.
6 و 7 - دو دشمن اصلى اهل بيت(عليهم السلام).
آرى، اين هفت نفر كسانى بودند كه با حقّ و حقيقت، دشمنى كردند و مسير تاريخ را تغيير دادند و براى همين به سخت ترين عذاب ها گرفتار مى شوند.

* * *

وقتى سخن تو به پايان رسيد، شيعيان فهميدند كسانى كه با شما دشمنى كردند به سخت ترين عذاب ها گرفتارند، هرچند عدّه اى كه از مكتب تشيّع به دور هستند براى آنان قداستى ساخته اند و آنان را رهبر خود مى دانند، ولى حقيقت چيز ديگرى است...
آن دو نفر كه بعد از پيامبر به حضرت فاطمه(عليها السلام) ستم روا داشتند و درِ خانه او را آتش زدند در جهنم گرفتار عذابند و شيعه واقعى از آن دو بيزارى مى جويد.
آرى، بيزارى از دشمنان حقّ و حقيقت، نيمه گمشده دين و راه روشنايى است! لعن بر دشمنان، باعث مى شود تا مرز بين من و بين خط نفاق و كفر از بين نرود، زندگى من، جهت آسمانى بگيرد و از جهت شيطانى دور بشود.