وقتى صداى اذان بلند مى شد، به نماز مى ايستادى و با خداى خويش نجوا مى كردى، اين عادت تو بود كه بعد از پايان نماز به سجده مى رفتى و اين چنين دعا مى كردى:
"أَسْأَلُكَ الرّاحَةَ عِنْدَ الْمُوْتِ، وَالْعَفْوَّ عِنْدَ الْحِسابِ".
"خدايا! راحتى هنگام جان دادن و بخشش هنگام حسابرسى روز قيامت را از تو مى خواهم".
اين دعاى مهم تو بود، من كه خود را شيعه تو مى دانم بايد همانند تو اين خواسته را از خدا بخواهم، اگر خدا اين دعا را براى من مستجاب كند، مرگ در نگاه من زيبا خواهد شد، ديگر از مرگ نخواهم ترسيد و منتظر عفو و بخشش خدا در روز قيامت خواهم بود.