دنيا، مزرعه آخرت است و خدا به هر انسانى، سرمايه وجودى داده است و او بايد از اين سرمايه خود بهره ببرد، كسى كه تنبلى مى كند سرمايه خودش را تباه مى كند. اين سخن را تو نقل كرده اى: "از تنبلى و بى حوصلگى پرهيز كنيد كه اين دو ويژگى، تو را از بهره هاى دنيا و آخرت محروم مى سازد".
كسى كه در زندگى تنبل و بى حوصله باشد در مسير سعادت، آسيب پذير مى گردد، آرى، يكى از بدترين دشمن هاى انسان كه از درون خود او سر منشأ مى گيرد، همين تنبلى و بى حوصلگى است و ريشه شكست ها و بدبختى هاى دنيا و آخرت مى باشند.
تنبلى باعث مى شود كه انسان كارى را شروع نكند، ولى در بى حوصلگى، كار را شروع مى كند ولى به پايان نمى رساند، اين دو ويژگى در هر كس باشد در زندگى فردى و اجتماعى به مشكلات مختلف برمى خورد و زاد و توشه اى هم براى آخرت خود آماده نمى كند.
انسان هاى تنبل و بى حوصله، آرام آرام به سمت توجيه تنبلى هاى خود پيش مى روند. اين توجيه ها، به اصول اعتقادى آنها رسوخ مى كند و آنها را به سستى عقيده دچار مى سازد تا آن جا كه اگر موفقيّت ديگرى را مى بينند عدالتِ خدا را زير سؤال مى برند.
اگر من آسيب در عقايد را براى خود و خانواده ام نمى پسندم، بايد با تنبلى و كسالت در خود و خانواده ام مبارزه كنم، چه بسا فرزندسالارى در نسل امروز، آمار ابتلا به تنبلى و كسالت را در جوانان افزايش مى دهد و اين هشدارى جدى است.
بسيارى از افرادى كه دچار تنبلى و بى حوصلگى بوده اند با تغذيه سالم و ورزش توانسته اند به نشاط برسند، تغذيه ناسالم و عدم تحرّك مى تواند علت اصلى تنبلى و بى حوصلگى باشد. چقدر به جاست كه با مشاوران علوم تغذيه و تندرستى در اين زمينه مشورت شود و از آن ها راهكار لازم گرفته شود.