مى خواهم قرآن بخوانم، همان قرآنى كه از حضرت ابراهيم(عليه السلام) هفتاد بار ياد كرده است و از من خواسته پيرو راه او
باشم، ابراهيم(عليه السلام)، پرچم دار توحيد است و همه آزادگان تاريخ از او به بزرگى ياد مى كنند.
وقتى حضرت ابراهيم(عليه السلام) به دنيا آمد، در كودكى پدرش از دنيا رفت و او يتيم شد، آذر، عموى او بود و او را بزرگ كرد. آذر، حقّ بزرگى بر ابراهيم(عليه السلام)داشت و براى همين ابراهيم(عليه السلام) همواره او را همچون پدر، عزيز مى شمرد.[3]
وقتى ابراهيم(عليه السلام) ديد كه عمويش آيين بت پرستى دارد با او سخن گفت و او را از پرستش سنگ ها منع كرد، ولى آذر سخن ابراهيم را نپذيرفت و به عبادت بت ها ادامه داد.
اينجا بود كه ديگر ابراهيم(عليه السلام) از عمويش براى هميشه جدا شد و قلبش را از عشق به عمو شستشو داد.
كسى كه پيرو ابراهيم(عليه السلام) است نمى تواند به كسانى كه باطل گرا هستند عشق بورزد، او چاره اى ندارد بايد راه خود را جدا كند، راه ابراهيم(عليه السلام) چيزى جز اين نيست: "جدايى كامل از باطل".
وقت آن است كه آيه 48 سوره "مريم" را در اينجا بنويسم:
(وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ)
"من از شما و از همه بت هايى كه مى پرستيد، جدا مى شوم".
اين درس بزرگ ابراهيم(عليه السلام) است، جدا شدن از مسير باطل!
آن استاد در كلاس درس دانشگاه، چه سخنانى براى من گفت؟ چرا از من خواست كه با هيچ كس، دشمنى نكنم؟
مُحيى الّدين عربى، فرياد عشق برآورده است و از من مى خواهد حقّ و باطل را با هم دوست بدارم و به "صلح كُلّ" برسم!
اين سخن مخالف قرآن است، قرآن از من مى خواهد تا ابراهيم(عليه السلام) را الگوى خود قرار بدهم، همان ابراهيم(عليه السلام)كه از باطل جدا شد، همان ابراهيم(عليه السلام) كه به جنگ باطل رفت، تبر در دست گرفت و به بت خانه رفت و بت ها را شكست، اگر مذهب صلح كل، درست بود پس چرا ابراهيم(عليه السلام) جان خود را به خطر انداخت؟ چرا او با بت پرستان مبارزه كرد تا آنجا كه او را دستگير كردند و در ميان آتش انداختند!