لعن دشمنان از آموزه هاى قرآنى است، خدا در قرآن به ما ياد داده است تا دشمنانى كه ظلم و ستم مى كنند را لعنت كنيم.
واژه "لعن" به معناى "دورى از رحمت خدا" مى باشد، وقتى ما كسى را لعن مى كنيم، در واقع از خدا مى خواهيم تا آن شخص را از رحمت خود دور كند و به عذاب، گرفتارش نمايد.
در اينجا مى خواهم آيه 93 سوره "نساء" را ذكر كنم:
(وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيًما )
"هر كس مؤمنى را از روى عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است كه جاودانه در آن مى ماند و خدا بر او غضب مى كند و او را لعنت مى نمايد و عذابى بس بزرگ براى او فراهم مى آورد".[74]
آرى، هر گاه كسى مؤمنى را عمداً به قتل برساند و انگيزه او، بغض و كينه نسبت به دينِ مؤمن باشد، توبه او قبول نمى شود و خدا او را لعنت مى كند.
خلاصه سخن آن كه قرآن مى گويد: خدا قاتلِ مؤمن را لعنت مى كند، به راستى كدام مؤمن از امام حسين(عليه السلام) برتر و بالاتر است؟ آيا مى توان باور كرد كه خدا قاتل امام حسين(عليه السلام) را لعنت نمى كند؟
مگر مى توان شهادت امام حسين(عليه السلام) را از ياد برد؟ مصيبت او جگرسوز است، وقتى او در كربلا به دستور يزيد، مظلومانه به شهادت رسيد، همه اهل آسمان ها عزادار او گشتند، فرشتگان براى غربت او گريستند، مصيبت او دل آنها را هم به درد آورد، هنوز هم زمين و زمان براى او اشك مى ريزد.

* * *

پيش از اين درباره استاد غزالى سخن گفتم، يك روز يكى از شاگردان او چنين پرسيد: "جناب استاد! به نظر شما آيا ما مى توانيم يزيد را لعنت كنيم؟".
استاد غزالى در جواب گفت: "كشتن حسين، باعث كفر يزيد نمى شود، يزيد يك معصيت انجام داده است، كشتن حسين، معصيت و گناه بزرگى است، امّا باعث نمى شود كه قاتل حسين، كافر بشود، لعن يزيد جايز نيست و هر كس قاتل حسين را لعنت كند، فاسق است و معصيت خدا را نموده است".
كاش يك نفر به او مى گفت: اى غزالى! مگر تو قرآن نخوانده اى؟ قرآن كه مى گويد خدا قاتل مؤمن را لعنت مى كند، مردم تو را امام و رهبر خود مى دانند، چگونه شده است كه از قرآن اين گونه بى خبر مانده اى؟

* * *

اى حسين!
من از دشمنان تو بيزار هستم، از كسانى كه امروز هم با نام و ياد تو، دشمن هستند، بيزارم!
من با دوستان تو، دوست هستم و با دشمن تو، دشمن هستم، من فرياد بر مى آورم:
بار خدايا! همه آنانى كه باعث قتل مولاى من شدند را لعنت كن! من با همه كسانى كه به روى مولاى من شمشير كشيدند، دشمن هستم، لعنت كن كسانى را كه تير و نيزه پرتاب كردند، كسانى كه به سوى مولاى من سنگ زدند، كسانى كه براى كشتن او در كربلا جمع شدند، من از همه آنان بيزارم.

* * *

وقت آن است كه حديثى را نقل كنم: پيامبر فرمود: "وقتى دخترم فاطمه در محراب خود به نماز مى ايستد، هفتاد هزار فرشته به او سلام مى كنند. اين ها، همه فرشتگان مقرّب درگاه خدايند، آنان به او چنين مى گويند: اى فاطمه! خدا تو را برگزيد و از پليدى ها پاك گردانيد و تو را سرور زنان جهان قرار داد".[75]
اين سخن پيامبر اين حقيقت را آشكار مى سازد كه فاطمه(عليها السلام) مقامى بالاتر از همه زنان مؤمن دارد، او سرآمد همه زنان مؤمن است، اكنون مى خواهم اين سؤال را بپرسم: قرآن مى گويد اگر كسى مؤمنى را به قتل برساند خدا او را لعنت مى كند، اگر كسى باعث قتل فاطمه(عليها السلام) بشود، آيا به لعن خدا گرفتار نمى شود؟
بعد از رحلت پيامبر، حوادثى در شهر مدينه روى داد، عدّه اى به خانه فاطمه(عليها السلام) هجوم بردند، درِ خانه او را آتش زدند و او را اذيّت و آزار كردند و باعث بيمارى او شدند كه بعد از مدّتى، او مظلومانه جان داد و به شهادت رسيد. آرى، كسانى كه باعث شهادت او شدند، به لعن خدا گرفتار شدند.