حتماً بارها "زيارت عاشورا" را خوانده اى، اين زيارت، يادگارى از امام صادق(عليه السلام)است، آن حضرت آن را به ياران خود ياد داد و به آنان گوشزد كرد كه هر كس اين زيارت را هر روز بخواند، خدا هر روز به او ثواب دو هزار حجّ مى دهد.
شيعه واقعى با زيارت عاشورا، انس دارد و با پيام هاى آن آشناست، من در اينجا مى خواهم قسمتى از پيام هاى اين زيارت را بنويسم.
اينجا ديگر جاى شرح و تفسير نيست، "در خانه اگر كس است يك حرف بس است".
ابتدا به امام حسين(عليه السلام) سلامى بده و چنين بگو!

* * *

سلام بر تو اى حسين!
سلام بر تو كه در كربلا غريب ماندى و همه ياران تو شهيد شدند.
اى تنها مانده در غربت و تنهايى!
سلام بر تو و همه ياران باوفاى تو!
سلام من بر تو جاودانه باد، تا آن دم كه زنده ام.
سلام من به تو تا روز قيامت...
لعنت خدا بر كسانى باد كه بناى ظلم و ستم بر شما را نهادند و حقّ شما را غصب كردند، امامتِ جامعه حقّى بود كه خدا به شما داده بود ولى آنان، شما را كنار زده و مقام امامت را از آنِ خود كردند.
لعنت خدا بر كسانى كه خون شما را ريختند، خدا لعنت كند كسانى را كه شرايط را براى كشتن شما فراهم نمودند. من از همه آنان و پيروان آنان بيزار هستم.
حسين جان! من با هر كس كه با شما دوست باشد، دوست هستم و با هر كس كه دشمن شما باشد، دشمن هستم. تا روز قيامت بر اين عقيده خواهم بود...
حسين جان!
هيچ سعادتى بالاتر از اين نيست كه انسان ها به خداى مهربان، نزديك و نزديك تر شوند و براى همين آنها براى اين امر تلاش مى كنند، ولى من براى نزديك تر شدن به خدا، دو كار انجام مى دهم:
اوّل: محبّت شما را در قلب خويش دارم.
دوم: با دشمنان شما دشمن هستم.
من از همه كسانى كه به جنگ شما آمدند بيزارم، من از كسانى كه ظلم به شما و ستم به شيعيان شما را بنا نهادند، بيزار هستم.
آرى! سرمايه من براى نزديك شدن به خدا اين دو امر مهم است: محبّت شما، برائت از دشمنان شما.
حسين جان!
من با دوستى شما و دشمنى با آن ستمكاران، به پيامبر، على، فاطمه، حسن(عليهم السلام)نزديك تر مى شوم، من اين گونه به شما هم نزديك تر مى شوم!
من با دوستان و شيعيان شما دوست هستم، من از كسانى كه پيرو دشمنان شما هستند، بيزار هستم.
آرى! من با دوست شما دوست و با دشمن شما دشمن هستم.
اين خدا بود كه معرفت شما را به من كرم نمود و مرا با دوستانتان آشنا نمود و در قلب من، بغضِ دشمنان شما را قرار داد، اكنون از خدا مى خواهم تا در دنيا و آخرت مرا با شما قرار بدهد و كارى كند كه من در راه شما، ثابت قدم باشم.
از خدا مى خواهم كه شفاعت شما را در روز قيامت نصيبم سازد و توفيق دهد تا همراه با حضرت مهدى(عليه السلام) انتقام خون شما را بگيرم.
خدايا! لعنت كن اوّلين كسى را كه بناى ظلم بر محمّد و آل محمّد را نهاد.
بار خدايا! من اوّلين كسى را كه در حقّ محمّد و آل محمّد ظلم نمود، لعنت مى كنم.
بار خدايا! اوّلى و دومى و سومى را لعنت كن!
خدايا! معاويه و يزيد و ابن زياد و عُمَرسعد را تا روز قيامت لعنت كن!

* * *

اين خلاصه اى از پيام هاى مهم زيارت عاشورا بود، حتماً شنيده اى كه فرشتگان آسمان هم به زيارت حسين(عليه السلام)مى آيند، وقتى آنها به كربلا مى آيند، همين زيارت عاشورا را مى خوانند.
وقتى تو امام حسين(عليه السلام) را اين گونه زيارت مى كنى، مانند كسانى هستى كه در كربلا همراه امام حسين(عليه السلام) بودند و جان خود را فداى او نمودند.
خدا براى تو ثواب بسيار زيادى مى نويسد و گناهان زيادى را هم از پرونده اعمال تو پاك مى كند، مقام و جايگاه تو نزد خدا فزونى مى يابد و خدا حاجت تو را روا مى كند و تو را به آرزويت مى رساند و دل تو را شاد مى كند و در روز قيامت رحمت و مهربانى خود را بر تو ارزانى مى دارد. (تمام ثوابى كه براى زيارت عاشورا ذكر كردم، برگرفته از سخن امام صادق(عليه السلام) مى باشد).[87]
اكنون قدرى فكر كن! اين همه ثواب و فضيلت كه در اين زيارت است، به خاطر چيست؟
جواب يك سخن بيشتر نيست: زيارت عاشورا، جلوه عشق به دوستان خدا و جلوه بيزارى از دشمنان خداست! وقتى زيارت عاشورا مى خوانى هرگز راه را گم نمى كنى.
اين سخن امام رضا(عليه السلام) چقدر زيباست: "كمال دين در ولايت ما اهل بيت(عليهم السلام)و بيزارى از دشمنان ماست".[88]
آرى، زيارت عاشورا، آيينه اى است كه كمال دين را نشان مى دهد.

* * *

تو خودت مى دانى كه لعن دشمنان، مخصوص "زيارت عاشورا" نيست، وقتى تو زيارت نامه ديگر امامان را مى خوانى، مى بينى كه در آنجا هم لعن دشمنان آمده است. لعن دشمنان، جزئى از زيارت نامه ها مى باشد، وقتى نجف مى روى، وقتى كاظمين مى روى، وقتى مشهد مى روى و... در همه اين زيارت ها، هم به اهل بيت(عليهم السلام) سلام مى كنى و هم دشمنان را لعن كنى. تو اين گونه ديگر هرگز راه را گم نمى كنى. لعن دشمنان، نيمى از دين و راه روشنايى است.