اگر در درّه اى عميق و هولناك گرفتار شوم و بخواهم نجات پيدا كنم، بايد به دستاويز محكمى چنگ بزنم، دستاويزى كه هرگز گسسته نشود، بايد طناب محكمى پيدا كنم. اگر اين طناب محكم نباشد ممكن است مرا تا مقدارى از قعر درّه بالا آورد، امّا در ميانه راه پاره شود و به درّه سقوط كنم.
عشق به اين دنيا و جلوه هاى آن، همانند درّه اى عميق است، اگر من بخواهم از قعر اين درّه به قلّه سعادت و رستگارى برسم، بايد دستاويزى محكم پيدا نمايم، امّا سؤال اين است: محكم ترين دستاويز چيست؟

* * *

گروهى از شيعيان نزد امام صادق(عليه السلام) نشسته اند، امام به آنان نگاهى مى كند و مى پرسد:
ــ محكم ترين دستاويز چيست؟
ــ آقاى ما! نماز محكم ترين دستاويز است.
ــ نماز فضيلت زيادى دارد ولى پاسخ سؤال من، نماز نيست.
ــ زكات.
ــ زكات فضيلت زيادى دارد، ولى محكم ترين دستاويز نيست.
ــ روزه و حجّ و جهاد در راه خدا.
ــ همه اين ها فضيلت و ثواب زيادى دارند، امّا محكم ترين دستاويز چيز ديگرى است.
ــ آقاى ما! هيچ كس جز شما جواب اين سؤال را نمى داند.
ــ بدانيد كه محكم ترين دستاويز ايمان، دوستى و دشمنى به خاطر خداست. اگر شما دوستان خدا را دوست بداريد و از دشمنان خدا بيزارى بجوييد به محكم ترين دستاويز ايمان چنگ زده ايد.[72]

* * *

آرى، وقتى تولّى و تبرّى در كنار هم باشند، گوهر ايمان شكل مى گيرد و آن وقت است كه انسان از ايمان واقعى بهره مند شده است و جاى اميدوارى است كه او از سرگردانى ها نجات يابد و به ساحل امن سعادت برسد.