در هياهوى بى پايان زمان به كجا مى روى؟ در جنبش نامفهوم انسان ها دنبال چه مى گردى؟ اين صداهاى پر از فريب تو را به چه دعوت مى كند؟ قدرى فكر كن، كجا مى روى؟
بدان همه آنچه تو به آنها دل بسته اى، هيچ مى باشند، براى چه دنبال هيچ ها مى دوى چقدر شتابان به سمت دنياى هيچ مى دوى، پايان اين گام هاى شتابان تو كجاست؟ كى لحظه اى مى ايستى تا نفسى تازه كنى؟ كى توقف مى كنى تا اطراف خود را ببينى و به راهى كه انتخاب كرده اى فكر كنى؟
چرا از ياد برده اى كه ناتوانى و از خود قدرتى ندارى؟ اگر من اراده كنم توان تو را مى گيرم و ديگر هيچ كارى نمى توانى بكنى. مرگ در انتظار توست، مهلت تو رو به پايان است. تو دل به چه كسى بسته اى؟ آيا آنان مى توانند بدون اجازه من به تو يارى برسانند؟
من بهترين روزى دهنده ام، روزى تو و همه بندگان خود را مى دهم. تو چرا از ياد من غافل شده اى، با بى توجهى به من چه چيزى دستگير تو مى شود؟ آيا از اين همه تلاش هاى بيهوده خسته نشده اى؟
به سوى من بيا! خوب مى دانى هرگاه كه به درگاه من روكردى، دستت را گرفتم و ياريت كردم، من بودم كه وسوسه شيطان را از تو دور كردم تا نااميد نشوى، او دوست داشت كه تو به نااميدى برسى ولى من نگذاشتم، قطره هاى اشك بر صورتت جارى شد و ياد من تو را از سياهى ها نجات داد، همه اين ها نشانه اين بود كه من تو را دوست دارم.
تو براى چه از من غافل مى شوى و به كسانى كه محتاج من هستند، دل مى بندى؟ اين چه سرابى است كه تو به آن دل بسته اى؟ مرا از ياد برده اى و به ديگران تكيه كرده اى. بزرگى و عزت از آن من است، من هر كس را كه بخواهم عزيز و بزرگ مى كنم، اگر من نخواهم تعريف هاى مردم نمى تواند تو را عزيز كند.
چه بسيار بوده اند كسانى كه از غير من عزت خواستند و ذليل شدند، از غير من ثروت خواستند و فقير شدند. اين ها همه براى تو درس است. بدان كه دنيا و هر چه در آن است، وفايى ندارد و تو دير يا زود از آن جدا مى شوى، ثروت دنيا نمى تواند مايه دلخوشى هميشگى تو باشد، پست و مقام هم دوامى ندارد، اكنون برخيز و از همه وابستگى هاى اين دنيا چشم بپوش و به سوى من بيا. بى نام و نشان در راه من گام بردار، از همه آنچه غير من است، ببر و به سوى من بيا. از من يارى بخواه كه من هر كس را بخواهم عزت مى دهم و هر كس را بخواهم خوار مى كنم.