دنيا با همه جلوه هاى فريبنده اش، دل تو را به سوى خودش مى خواند و نگاه تو را به سوى رفاه، ثروت، شهرت و هزار معناى پوچ ديگر مى كشاند، شيطان هم از هوس ها، تور غفلتى مى سازد تا تو را به دام افكند، او بارها تو را فريب مى دهد و تو را به گناه دعوت مى كند. تو خود را در اين دنيا، نيازمند مى يابى و دست نياز به سوى غير من دراز مى كنى.
اين حكايت دنياى توست، در ميان وسوسه هاى شيطان و فريب كارى دنيا، ضعيف و ناتوان مانده اى و از نياز و فقر سرشار شده اى. تو رشته مهر مرا گم كردى و حيران مانده اى.
اكنون وقت آن است كه از من بخواهى تا بال رهايى از همه چيز را به تو بدهم تا دل تو در سايه عشق من، آرام يابد. كوير خشكيده دل تو، در انتظار باران محبّت من است. دست هاى نيازت را به سوى من بلند كن و مرا بخوان و بخواه.
همه چيز اين دنيا، دل تو را در بند كشيده است، دلت به فتنه لذت بيشتر افتاده است، من به تو سلامتى و قدرت دادم و تو از عبادت و بندگى من غافل شدى و به هوس ها انديشه كردى. هوس ها تو را گرفتار كرد و دنيا بر تو سلطه پيدا كرد.
هياهوى زندگى، همانند زنجيرى روح تو را به بند كشيده است و قدرت پرواز را از تو گرفته است، مبادا كه اين بندها بر پاى تو بماند و تو به اين بندها عادت كنى و از من و پرواز به سوى من، غافل شوى. مبادا به دست خود، اين بندها را زيادتر كنى و به آنها دل خوش شوى.
از من بخواه يارى ات كنم تا فقط به رضايت من فكر كنى و دل تو حرم من بشود و اسير و گرفتار عشق دنيا نشود. آن وقت است كه من همه اميد تو مى شوم، تو در خانه غير مرا نمى زنى و اميد به ديگرى نمى بندى، من از حال تو آگاه هستم، وقتى اين حقيقت را در تو يافتم كه از همه جا دل بريده اى و فقط اميدت به من است، من هم از تو دستگيرى مى كنم و تو را به خواسته ات مى رسانم.