إِلَهِي أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ أُوَاجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيَائِي مِنْ نَظَرِكَ وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلا فِي وَقْت أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ وَ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِي فِي كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ إِلَهِي انْظُرْ إِلَيَّ نَظَرَ مَنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَأَطَاعَكَ يَا قَرِيبا لا يَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ يَا جَوَاداً لا يَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَاناً يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ إِلَهِي إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُول وَ مَنْ لاذَ بِكَ غَيْرُ مَخْذُول وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوك
خدايا! بنده تو هستم و به درگاهت رو كرده ام، من در هنگام گناه از تو خجالت نكشيدم، اكنون از آن، بيزارى مى جويم و از تو مى خواهم تا مرا ببخشى زيرا تو شايسته بخشش و مهربانى هستى!
خدايا! من نمى توانم از گناه دورى كنم مگر زمانى كه تو مرا شيفته محبّت خود نمايى و يارى ام كنى تا آنگونه باشم كه تو دوست دارى. من تو را شكر مى كنم براى اين كه مرا به درگاه خود وارد كردى و دلم را از غفلت ها پاك نمودى!
خدايا بر من نظر كن، نظر به كسى كه صدايش كردى و او اجابت كرد، تو او را به طاعت خود فرا خواندى و او از تو اطاعت كرد. اى خدايى كه از بندگان خود دور نمى شوى! اى سخاوتمندى كه اگر كسى را كه به تو اميد بسته است او را نااميد نمى كنى!
خدايا! به من قلبى عنايت كن كه مشتاق تو باشد و با اين اشتياق، من به تو نزديك شوم، زبانى به من عطا كن راستگويى اش مرا به تو برساند، نگاهى به من عطا كن كه حق بودن آن نگاه، مرا به تو نزديك نمايد.
خدايا! كسى كه به تو شناخته شد، ديگر ناشناخته نيست و آن كه به تو پناهنده شد خوار نيست، و هر كس كه تو به او نظر كنى، برده شخص ديگر نيست.